Gazeta Agronews Nr. 6

16 numer 06 produkcja roślinna Herbicydowa ochrona rzepaku ozimego przed chwastami Konkurencyjne oddziaływanie chwastów na rzepak ozimy jest duże, szczególnie w początkowym okresie jego rozwoju. Chwasty są bardziej odporne na warunki stresowe, z większą łatwością przystosowują się do zmian środowiska, rosną szybciej i bujniej od rośliny uprawnej, zacieniając ją. Zacienienie przyczynia się do wybujania roślin rzepaku, wydłużenia szyjki korzeniowej, osłabienia systemu korzeniowego i w konsekwencji znacznego pogorszenia zimotrwałości. To z kolei może spowodować przerzedzenie się łanu, co zwiększa zagrożenie ze strony chwastów. W takim wypadku prawdopodobnie konieczne będzie wykonanie korygującego zabiegu chwastobójczego wiosną. Należy jednak pamiętać, że na plantacjach rzepaku ozimego herbicydy powinny być zastosowane jesienią, wiosenne zabiegi są mniej skuteczne i wykonywane są tylko, jeżeli jesienne zabiegi okażą się niewystarczające. Również plony nasion rzepaku chronionego jesienią są wyższe od plonów rzepaku, który był chroniony wiosną. Ponadto zabiegi jesienne zmniejszają wilgotność łanu, zwiększają jego przewietrzenie, dzięki czemu rośliny rzepaku są mniej narażone na wystąpienie chorób. W uprawie rzepaku ozimego największy problem stanowią między innymi: fiołek polny, maruna bezwonna, rumiany, przytulia czepna, gwiazdnica pospolita, chaber bławatek, mak polny, jasnoty, tobołki polne, taszniki, miotła zbożowa, perz właściwy oraz samosiewy zbóż. Jesienią, w celu ochrony rzepaku przed zachwaszczeniem, stosowane mogą być herbicydy doglebowe oraz dolistne. Zabiegi doglebowe wykonuje się przed lub po siewie, jednak zawsze przed wschodami Należy pamiętać, że na plantacjach rzepaku ozimego herbicydy powinny być zastosowane jesienią, wiosenne zabiegi są mniej skuteczne i wykonywane są tylko, jeżeli jesienne zabiegi okażą się niewystarczające.