Gazeta Agronews Nr. 6

30 numer 06 produkcja roślinna Nawożenie rzepaku ozimego – o czym warto wiedzieć? Prawidłowy rozwój jesienią decyduje o możliwościach plonowania rzepaku ozimego. Przed zimą szyjka korzeniowa rzepaku powinna mieć grubość ok. 2 cm. Pamiętajmy – rzepak ozimy jest wdzięczny za intensywne nawożenie. Rośliny te pobierają z gleby około trzy razy więcej składników pokarmowych niż zboża. Rzepak jest rośliną bardzo wymagającą, a jesień jest okresem, kiedy tworzy się fundament pod przyszły plon. Przezimowanie i szybka regeneracja po zimie stanowi o potencjalnej wielkości plonu. Możliwości plonowania rzepaku ozimego ustalone na podstawie doświadczalnictwa odmianowego kształtują się na poziomie dwukrotnie wyższym od średnich uzyskiwanych w produkcji. Znaczący wpływ ma tu dobór stanowiska i odpowiednie przygotowanie gleby. Stanowisko Stanowisko pod rzepak musi być żyzne, zasobne w fosfor i potas oraz o pH nie mniejszym niż 6,5. Korektę zasobności gleby w fosfor i potas oraz regulację odczynu wykonuje się przy uprawie przedplonu, co najmniej rok przed siewem rzepaku. Wczesna regulacja odczynu poprawia strukturę gleby, a tym samym – zdolność do zatrzymywania wody z zapasów zimowych, zwiększając jednocześnie dostępność składników pokarmowych. Czym nawozić? Producenci rzepaku doskonale wiedzą, że plon nasion kształtuje się już jesienią: tworzą się wtedy zawiązki pędów bocznych i kwiatowych, w związku z czym roślinom nie powinno zabraknąć pożywienia. Plon 3 ton nasion wraz ze słomą pobiera 72 kg fosforu, 160 kg potasu, 160 kg wapnia, 45 kg siarki, 30 kg magnezu i 150 kg azotu. O ile makroskładniki należy wnosić doglebowo, tak mikroelementy powinny być dostarczane dolistnie. Startowa dawka fosforu i potasu pozwala przygotować rośliny do spoczynku zimowego. Obydwa pierwiastki odgrywają istotną rolę w okresie jesiennej wegetacji. Chociaż pobieranie fosforu jesienią jest niewielkie, to kształtuje on szybkość wzrostu systemu korzeniowego, a zatem jego niedobór w tym czasie jest bardzo niekorzystny dla roślin i ich przezimowania. Również potas w około 20 proc. wykorzystywany jest jesienią. Natomiast plonotwórcza rola tych składników ujawnia się podczas strzelania w pęd kwiatowy (potas) oraz w fazie wypełniania łuszczyn (fosfor). Fazy te decydują o plonie nasion. Dawki nawożenia jesiennego Dawki nawożenia jesiennego uzależnione są od zasobności gleby oraz od przedplonu i przewidywanego plonowania. Optymalna zawartość potasu w glebie wynosi 20‑25 mg K2O/100 g gleby, a fosforu – około 15 mg P2O5. Dawka potasu może wynosić od 30 do 120 kg K2O na 1 ha. Najprostsze ustalenie Startowa dawka fosforu i potasu pozwala przygotować rośliny do spoczynku zimowego.