Gazeta AgroNews Nr.10

W zrost powierzchni uprawy rzepaku jest ściśle związany ze wzrostem opłacalności tej uprawy co wynika przede wszystkim z możliwości coraz szerszego wykorzystania nasion nie tylko w przemyśle spożywczym ale także do produkcji biopaliw. Wzrastające zainteresowanie uprawą rzepaku wiąże się z coraz wyższym poziomem technicznym gospodarstw, w których jest on uprawiany. Uprawa rzepaku nie jest łatwa. Wiąże się ona z koniecznością posiadania zarówno specjalistycznego sprzętu jak i szeroką wiedzą z zakresu agrotechniki tego gatunku. Nowoczesna technologia uprawy rzepaku ozimego wymaga od rolników znajomości co najmniej podstawowych gatunków chwastów towarzyszących tej uprawie oraz dużej wiedzy dotyczącej skutecznych sposobów ograniczania rozwoju chwastów w roślinach uprawnych. Rolnik musi wiedzieć jakie gatunki chwastów mogą wystąpić na jego polu oraz znać ich biologię aby móc wykorzystać wszystkie skuteczne a przede wszystkim bezpieczne dla środowiska metody ograniczania ich rozwoju. Z rzepakiem ozimym związanych jest kilkadziesiąt gatunków chwastów, które różnią się między sobą trwałością, biologią, konkurencyjnością, wielkością itp. Należy tu cała grupa roślin kapustowatych (dawniej krzyżowych), rumianowatych, przetaczników, i in. Większość gatunków towarzyszy uprawie rzepaku przez cały okres wegetacyjny, jak np.: gwiazdnica pospolita, fiołek polny, maruna bezwonna, rumianki, przytulia czepna, tasznik pospolity i tobołki polne, są również gatunki licznie występujące jesienią np.: samosiewy zbóż, komosa biała, gorczyca polna. Szkodliwość chwastów przy zaniechaniu pielęgnowania plantacji może skutkować obniżką plonów o 10-30% jednak przy braku ochrony straty mogą być znacznie większe. Badania naukowe realizowane w ramach zadania 2.6 Programu Wieloletniego IUNG-PIB (2011-2015) potwierdzają dużą efektywność wykonywanych chemicznych zabiegów odchwaszczających w rzepaku ozimym już jesienią (są zdecydowanie lepszym rozwiązaniem niż zabiegi wiosenne). Duża podatność rzepaku na zachwaszczenie wynika przede wszystkim z wczesnego – letniego Nowoczesna technologia uprawy rzepaku ozimego wymaga od rolników znajomości co najmniej podstawowych gatunków chwastów towarzyszących tej uprawie oraz dużej wiedzy dotyczącej skutecznych sposobów ograniczania rozwoju chwastów w roślinach uprawnych. 33 PRODUKCJA ROŚLINNA