Gazeta Agronews Nr.13

W przypadku roślin ziemniaka wysokie zapotrzebowanie na składniki pokarmowe rozpoczyna się już w okresie tworzenia bulw na stolonach (tuberyzacji), co odpowiada fazie wzrostu części nadziemnej poprzez zwieranie się roślin w rzędach, ale najbardziej intensywne pobieranie składników przypada na okres przyrostu masy bulw, co oznacza, że w zależności od wczesności odmiany warunki sprzyjające stosowaniu składników dolistnie występują w dość długim przedziale czasowym, od czerwca nawet do początku sierpnia. Efektywność zabiegów dolistnych z wykorzystaniem różnych składników makro- i mikroelementowych wykazano w przeprowadzonych doświadczeniach polowych na glebie lekkiej w Instytucie Hodowli i Aklimatyzacji Roślin-PIB, Oddział w Jadwisinie, stosując dolistne dokarmianie zapobiegawczo, w różnych fazach wzrostu i rozwoju roślin ziemniaka, celem uzupełnienia i podniesienia efektywności nawożenia doglebowego. Dolistne stosowanie azotu Azot jest najważniejszym plonotwórczym składnikiem. W przypadku niedoboru tego składnika wzrost roślin jest osłabiony, liście są słabo wykształcone i mają barwę od jasnozielonej do żółtawej, a w późniejszej fazie może dochodzić do ich zamierania i opadania. W porównaniu do roślin dobrze odżywionych wykształca się mniej łodyg, co przyczynia się między innymi do mniejszej ilości tworzonych bulw na stolonach, zdrobnienia bulw w plonie, a w konsekwencji jego obniżki. Do dolistnego dokarmiania ziemniaka najlepszy jest wodny roztwór mocznika. Mocznik jest związkiem organicznym w całości rozpuszczalnym w wodzie, który przy właściwie dobranym stężeniu roztworu nie wykazuje działania parzącego na liściach. Dla ziemniaków optymalne stężenie mocznika w roztworze wynosi 5-6%, tzn. że przy każdorazowym zużyciu 300 l/ha cieczy stosuje się 15-18 kg mocznika. Zabiegi można wykonywać 2 – 4-krotnie od fazy zwarcia rzędów przez rośliny ziemniaka, do fazy formowania jagód. W warunkach gleby lekkiej pod wpływem dolistnego dokarmiania roślin ziemniaka mocznikiem o stężeniu 5% stwierdzono 18-procentowy przyrost plonu bulw w porównaniu do kontroli (rys. 2). Dolistne stosowanie magnezu Magnez jest jednym z podstawowych składników chlorofilu warunkując wiele procesów enzymatycznych w roślinie, w tym przebieg fotosyntezy, decyduje o zawartości witaminy C i skrobi. Przy braku magnezu obserwuje się zwiędły pokrój roślin. Tkanka między nerwami starszych liści żółknie, następnie brunatnieje i wykrusza się, natomiast brzegi liści pozostają zielone. Ziemniaki wykazują największe zapotrzebowanie na magnez w fazie zawiązywania bulw. Do fazy kwitnienia magnez stosuje się 2-krotnie w formie siedmiowodnego siarczanu (MgSO4 x 7H2O) o stężeniu 5% lub w formie jednowodnego siarczanu (MgSO4 x H2O) o stężeniu 2-3%. Dodatkowo siarczan Kontrola Mocznik 33 35 37 31 27 29 25 30,2 t 100% 35,6 t 118% Rys. 2. Wpływ dolistnego dokarmiania mocznikiem (4x15kg/ha) na plon bulw ziemniaków (t/ha) Kontrola Siarczan magnezu 33 35 39 37 31 27 29 25 33,4 t 100% 38,2 t 114% Rys. 3. Wpływ dolistnego dokarmiania siarczanem magnezu – MgSO 4 xH 2 O (2x75 kg/ha) na plon bulw ziemniaków (t/ha) 29 PRODUKCJA ROŚLINNA