Gazeta Agronews Nr.14

W połowie października niezależnie od fazy rozwojowej rzepaku tworzą się zawiązki pędów bocznych, formują się zawiązki kwiatostanów, a więc kształtuje się potencjał plonotwórczy roślin. Zatem ważne jest, aby rośliny wchodziły w okres zimowy odpowiednio przygotowane. Wymagania pokarmowe Rzepak ma duże wymagania pokarmowe. Są one pokrywane z zasobów naturalnych zgromadzonych w glebie oraz z nawozów naturalnych i mineralnych. Do najważniejszych składników pokarmowych, decydujących o wielkości i jakości plonu nasion rzepaku, zaliczają się takie makroskładniki, jak: azot, fosfor, potas, wapń, magnez oraz mikroskładniki: bor, mangan, cynk, molibden i miedź. Azot jest pierwiastkiem w największym stopniu decydującym o wielkości plonu rzepaku. Zwiększenie dawki azotu powoduje istotny przyrost masy nasion. Rzepak ozimy dobrze zaopatrzony w fosfor i potas tworzy jesienią silne rozety liściowe, dobrze się korzeni, co gwarantuje lepsze przezimowanie. Odchwaszczanie Wczesny siew i długi okres wegetacji rzepaku sprzyjają rozwojowi chwastów, trudno więc wyobrazić sobie dobrze plonującą plantację bez konieczności odchwaszczania. Aby chwasty nie konkurowały o wodę, światło i składniki pokarmowe z roślinami rzepaku, należy zastosować herbicydy jak najwcześniej – przed siewem, bezpośrednio po siewie lub w czasie jesiennej wegetacji, w zależności od środka. Wiosenne zastosowanie herbicydu może być zabiegiem tylko kosmetycznym, gdyż chwasty już są dobrze ukorzenione, a rzepak zbyt duży, by móc skutecznie zniszczyć wszystkie niepożądane rośliny. Ponadto częsta uprawa rzepaku po sobie i zwalczanie chwastów środkami z tej samej grupy chemicznej prowadzą do kompensacji niektórych gatunków chwastów, pojawiają się także formy odporne na zbyt często używane substancje aktywne. Profilaktyka i zwalczanie chorób i szkodników Częstą przyczyną niskich plonów rzepaku jest pojawienie się wielu różnych chorób i szkodników w okresie wegetacji. Przeciętne straty w plonie nasion rzepaku mogą wynosić do 10-50%. Brak systematycznego zwalczania agrofagów na plantacji prowadzi do gwałtownego wzrostu szkód. Spośród najgroźniejszych chorób rzepaku należy wymienić: zgorzel siewek, suchą zgniliznę kapustnych, czerń krzyżowych, cylindrosporiozę i szarą pleśń. Dobór preparatów chemicznych ochrony rzepaku znajduje się w Zaleceniach Ochrony Roślin Instytutu Ochrony Roślin – PIB w Poznaniu. Z całą pewnością od wczesnej wiosny każdy plantator powinien monitorować swoją plantację rzepaku pod względem progu szkodliwości chorób, jak i progu szkodliwości szkodników oraz pamiętać o terminach ich zwalczania. MARIA SIKORA I ROMAN PODOLSKI KPODR MINIKOWO 25 PRODUKCJA ROŚLINNA