Gazeta Agronews Nr.18

W czasie kwitnienia, formowania łuszczyn i dojrzewania plonowaniu może zaszkodzić kilka chorób. Jest to przede wszystkim zgnilizna twardzikowa, następnie czerń krzyżowych oraz szara pleśń. Można z nimi jednak dość skutecznie walczyć, stosując w okresie kwitnienia odpowiednie fungicydy. Wcześniej warto przypomnieć podstawowe informacje dotyczące rozwoju, biologii, objawów i szkodliwości ich sprawców. Sprawcą zgnilizny twardzikowej jest grzyb Sclerotinia sclerotiorum, który zimuje w postaci bardzo trwałych przetrwalników – sklerocjów w glebie i niekiedy grzybni na resztkach roślinnych, samosiewach rzepaku i chwastach. Wysoka szkodliwość tego patogenu związana jest z możliwością przetrwania w glebie w postaci sklerocjów przez okres 7-10 lat. Jeżeli choroba ta wystąpi, to w krótkim czasie może zniszczyć sporą część roślin na plantacji, uniemożliwiając im wydanie odpowiedniego plonu. Rozwój Sclerotinia sclerociorum rozpoczyna się w okresie kwitnienia, gdy na sklerocjach powstają miseczkowatego kształtu, jasnobrązowe owocniki – apotecja. Na apotecjach tworzą się askospory, które –rozprzestrzeniane następnie przez wiatr – opadają na rośliny. Infekcja zaczyna się najczęściej przy nasadzie ogonków liściowych, w miejscach odgałęzień pędów lub uszkodzeń, ponieważ w tych miejscach gromadzą się opadające płatki kwiatowe. Kiełkujące zarodniki wykorzystują rozkładające się szybko płatki kwiatowe jako pierwsze źródło substancji pokarmowych, a następnie zasiedlają tkanki gospodarza. Źródłem infekcji jest również zanieczyszczony sklerotami materiał siewny. Sklerocja są często podobne do nasion rzepaku zarówno pod względem wielkości jak i wyglądu, dlatego trudno je oddzielić od materiału siewnego. Infekcji dokonuje też grzybnia, która bezpośrednio wyrosła ze sklerot, wówczas objawy porażenia obserwuje się u podstawy pędu. Sprawca choroby występuje oprócz rzepaku na wielu gatunkach roślin, między innymi na słoneczniku, fasoli, tytoniu, ogórku, 21 PRODUKCJA ROŚLINNA