Gazeta Agronews Nr.21

W produkcji ziemniaka możliwe jest stosowanie szeregu konwencjonalnych lub certyfikowanych systemów gospodarowania, które prawdopodobnie eliminować będą w przyszłości obecnie stosowane systemy intensywnego lub niskonakładowego gospodarowania. Udział poszczególnych systemów uprawy ziemniaka w kraju jest bardzo zróżnicowany. Niestety największy udział w powszechnej praktyce ziemniaczanej stanowi jeszcze system niskonakładowy. Od 2014 roku we wszystkich systemach produkcji obowiązuje stosowanie zasad integrowanej ochrony roślin. Systemy konwencjonalne uprawy ziemniaka Uprawa niskonakładowa (ekstensywna) Najbardziej rozpowszechnionym aktualnie w uprawie ziemniaka w Polsce jest niskonakładowy system konwencjonalny. Obejmuje on około 30% całkowitego areału uprawy ziemniaka. Jest stosowany na plantacjach małych powierzchniowo i dlatego spotykany w dużej liczbie gospodarstw rolnych. Specyficznymi cechami tego systemu są: niski wskaźnik użycia kwalifikowanego materiału sadzeniakowego, niski poziom nawożenia mineralnego, lecz rekompensowanego powszechnym stosowaniem obornika, uproszczona pielęgnacja mechaniczna, wąskie międzyrzędzia (50 lub 62,5 cm), sporadyczne wykonywana ochrona roślin przed chorobami grzybowymi (0-2 zabiegi w okresie wegetacji) oraz niski stopień mechanizacji prac uprawowych. Konsekwencją stosowania tego systemu są niskie i niestabilne plony, wysoki udział plonu odpadowego oraz generalnie niska rentowność produkcji. System zrównoważony Gospodarstwa uprawiające ziemniaki na powierzchni od 1 do kilku hektarów stosują najczęściej 35 PRODUKCJA ROŚLINNA