Gazeta Agronews Nr.21

średnionakładową technologię uprawy. Jest to produkcja rynkowa, głównie ziemniaka jadalnego, ale także ziemniaka skrobiowego pod potrzeby przemysłu krochmalniczego. Cechą charakterystyczną takiego systemu gospodarowania jest umiarkowany poziom nawożenia mineralnego, częste stosowanie obornika lub przyorywanie biomasy wysiewanych w płodozmianach międzyplonów, z reguły rzadkie stosowanie kwalifikowanego materiału sadzeniakowego, wykonywanie ograniczonej liczby zabiegów ochronnych w okresie wegetacji (3- 5x), mechaniczno-chemiczny systemem kontroli zachwaszczenia i brak stosowania nawadniania. W gospodarstwach stosujących ten system gospodarowania poziom agrotechniki jest wysoki i przestrzega się podstawowych reguł zmianowania roślin oraz uprawy gleby. Plony ziemniaka są w tym systemie ściśle skorelowane z warunkami klimatycznymi i glebowymi gospodarstwa, a kształtują się na średnim poziomie 25-35 ton z hektara. Ten system uprawy ziemniaka jest bardzo zbliżony technologicznie lub nawet identyczny z systemem Integrowanej Produkcji (IP) nieposiadającym certyfikacji. Dlatego też sprzedaż ziemniaków z gospodarstw o takim systemie gospodarowania jest utrudniona i zależna od aktualnej koniunktury na rynku ziemniaczanym (relacje podaży i popytu). System intensywnego gospodarowania W towarowej produkcji ziemniaka niezależnie od kierunku użytkowania zbiorów ważną pozycję zajmuje obecnie wielkoobszarowy system intensywnego gospodarowania. Jest on stosowany w głównie w produkcji surowca dla przetwórstwa spożywczego i krochmalniczego, w produkcji ziemniaka jadalnego konfekcjonowanego, a także częściowo w nasiennictwie ziemniaka. Dotyczy on jednak małej liczby gospodarstw. System ten cechują: powszechne stosowanie kwalifikowanego materiału sadzeniakowego, zaprawianie bulw, wysoki poziom nawożenia mineralnego stosowanego doglebowo oraz stosowanie uzupełniającego dolistnego dokarmiania roślin, wyeliminowanie stosowania obornika pod ziemniaki, szeroki rozstaw międzyrzędzi (75-90cm), mechaniczno-chemiczna lub chemiczna kontrola zachwaszczenia, stosowanie szczelnej ochrony plantacji przed chorobami i szkodnikami (8-12 zabiegów), coraz częściej stosowane nawadnianie plantacji, oraz chemiczne lub mechaniczno-chemiczne niszczenie łęcin. Zbiór prowadzony jest przy pomocy wysokowydajnych maszyn zbierających (kopaczek lub kombajnów). Stosowanie tej technologii, chociaż charakteryzuje się ona wysokimi kosztami uprawy, sprzyja uzyskiwaniu wysokich plonów z dużym udziałem plonu handlowego w plonie ogólnym, osiąganiem wysokich parametrów cech użytkowych plonu, a w połączeniu z dużą koncentracją produkcji Najbardziej rozpowszechnio- nym aktualnie w uprawie ziemniaka w Polsce jest niskonakładowy system konwencjonalny. Ekologiczna plantacja ziemniaka jadalnego Tabela 1 Struktura stosowanych w Polsce systemów produkcji ziemniaka w 2015 roku (dane szacunkowe IHAR - PIB Oddział Jadwisin). SYSTEMY GOSPODAROWANIA LICZBA GOSPODARSTW (TYS.) ŚREDNIA WIELKOŚĆ PLANTACJI W GOSPODARSTWIE (HA) POWIERZCHNIA UPRAWY ZIEMNIAKA (TYS. HA) Niskonakładowy Ekologiczny Średnio-intensywny Intensywny 350,0 4,0 38,0 8,0 0,29 0,46 2,60 12,0 101,5 1,8 98,8 96,0 Ogółem 400,0 0,66 298,1 36 PRODUKCJA ROŚLINNA NUMER 21