Gazeta Agronews nr 27

numer 25 numer 25 PRODUKCJA ROŚLINNA NUMER 27 dojrzałości fizjologicznej. Odmiany aku- mulujące więcej suchej masy w ziarnie, czyli o mniejszej wilgot- ności są wcześniejsze. Zwraca się ponadto uwagę na wymła- calność kolb, łatwość dosu- szania ziarna. Szybsze wysy- chanie ziarna w polu przed zbiorem w opisach odmian jest oznaczane, jako cecha „dry down”. Bardzo ważnym kryterium oceny od- mian do uprawy na ziar- no jest ich od- porność na wy- leganie. Wy- le- ganie odmian następuje przy słabo rozwinię- tym systemie korzeniowym, w warunkach roz- miękczenia gleby, przy intensywnych opadach, którym to- warzyszą wiatry. Jest to tzw. wyleganie ko- rzeniowe. Powszech- niej występuje wyle- ganie fuzaryj- ne, w przypad- ku roz- kładu ło- dyg przez grzyby fuzaryj- ne. Nastę- pują złomy łodyg pod lub nad kolbą, które prowadzą do opadania łodyg oraz kolb na ziemię i straty w plonie. Odmiany wcześniejsze wykazują większą skłonność do wylegania fuzaryjnego niż późniejsze. Notuje się jednak zróżnicowa- nie odmian w zakresie podatności na choroby fuzaryjne łodyg, zwłaszcza w latach o nieko- rzystnych warunkach pogodowych w okresie zbiorów. D o najważniejszych kryteriów w doborze odmian na kiszonkę należą: • całkowity plon suchej masy łodyg, liści i kolb, • udział suchej masy kolb w całkowitym plo- nie suchej masy (korzystny powyżej 50%), • zawartość suchej masy przy zbiorze w ca- łych roślinach w przy zbiorze (najbardziej korzystny około 32%). •wysoka strawność masy kiszonkowej. Duże znaczenie mają również wczesny wigor i cecha „stay green”, polegająca na wydłużo- nym utrzymywaniu się zieloności liści i łodyg w okresie dojrzewania. Wpływa ona korzyst- nie na akumulację suchej masy w końcowym okresie wegetacji, jak i na wydłużenie ter- minu zbioru. Ważnym kryterium oceny mie- szańców kiszonkowych jest ich strawność. O strawności kiszonki decyduje udział kolb, a zwłaszcza ziarna, w masie kiszonkowej. Ziar- no jest trawione w ponad 90%. W nowocze- snych programach hodowlanych zwraca się uwagę na podniesienie poziomu strawności wegetatywnych części roślin, gdyż są jeszcze duże możliwości poprawienia tej cechy.