Gazeta Agronews nr 28

numer 25 numer 25 PRODUKCJA ROŚLINNA NUMER 28 Sucha plamistość liści na tar- czy strzelniczej S ucha plamistość liści występuje na star- szych, dolnych liściach rośliny w postaci drobnych, ciemnobrunatnych, suchych pla- mek, nieregularnie występujących na blasz- ce liściowej. Plamki są owalne lub kancia- ste, a w trakcie rozwoju osiągają średnicę od 5-15 mm i więcej. Przy silnej infekcji plamy się zlewają, są suche i podatne na złamanie w miejscu nekroz. Charakterystycznym ob- jawem jest występowanie koncentrycznych stref – jak na tarczy strzelniczej lub słojach na pniu ściętego drzewa. Nekrozy są otoczo- ne żółtawą otoczką. W miarę postępu choro- by, plamy przenoszą się na liście do wyższych pięter rośliny. Przy dużym nasileniu choro- by następuje zamieranie liści, a gromadzenie plonu jest utrudnione. Prawidłowa agrotech- nika z optymalnym nawożeniem makro- i mi- kroskładnikami oraz stosowanie zdrowych sadzeniaków odmian o zwiększonej odpor- mości na alternariozę zmniejsza prawdopo- dobieństwo wystąpienia choroby. W okresie wczesnego rozwoju naci powinniśmy prowa- dzić obserwację zdrowotności liści ziemniaka. Na odmianach podatnych stosujemy ochronę chemiczną z zastosowaniem fungicydów za- wierających substancję aktywną ograniczają- cą tę chorobę. Zaraza ziemniaka J est wywoływana przez chorobę grzybo- wą w warunkach wysokiej i długotrwałej wil- gotności powietrza, czyli przy długotrwałych opadach lub utrzymujących się mgłach i ro- sie. Źródłem infekcji mogą być sterty odpa- dowe w pobliżu kopców, w których przecho- wujemy sadzeniaki. Znajdują się tam bulwy zainfekowane chorobą lub porażone samo- siewy bulw, które przezimowały w glebie w roślinach następczych i wydały chore rośli- ny. Im cieplej, tym lepiej R ozwój zarazy w warunkach podwyższonej wilgotności zależy także od temperatury. Po- wyżej 18 °C zachodzi jej rozwój bezpłciowy i na tkance chorych roślin tworzą się trzonki konidialne. Wwarunkach sprzyjających cho- robie tworzą wiele pokoleń zarodników ko- nidialnych, zarażających coraz to nowe ro- śliny aż do wystąpienia epidemii. Zarodniki te mogą przenosić się z wiatrem i infekować plantacje ziemniaków odległe nawet o kilka- dziesiąt kilometrów. Rok bez gospodarza W warunkach wysokiej wilgotności i w temperaturze poniżej 15 °C, zarodniki prze- kształcają się w zarodnie pływkowe, zawie- rające zoospory, które też mogą zainfeko- wać nowe rośliny. Występują dwa patotypy kojarzeniowe zarazy ziemniaka, które przy rozmnażaniu płciowym wytwarzają płciowe zarodniki przetrwalnikowe – tzw. zoospory. Zimują one w glebie bez konieczności wy- stępowania rośliny gospodarza, a na dodatek są odporne na działanie niskich temperatur i mogą przeżyć w ten sposób przez rok. Deszczowy transport W warunkach wysokiej wilgotności kieł- kują i uwalniają do gleby zoospory, które pod działaniem rozpryskujących się kropli deszczu mogą infekować dolne części roślin ziemniaka. Klasyczne objawy zarazy ziemnia- czanej to nieregularne jasnozielone plamy, które czasem brązowieją, tworząc nekrozy na szczytach i brzegach liści (czyli tam, gdzie najdłużej utrzymuje się wilgoć). Plamy te są otoczone seledynową obwódką. Na pograni- czu zdrowej i chorej, suchej tkanki liścia, od jego dolnej strony, zwłaszcza w dni wilgot- ne, występuje nalot białych zarodników ko- nidialnych, który nigdy nie pojawia się na ne- krozach. W dni suche i upalne zarodniki nie AgroNews .com.pl 27.