Gazeta nr: 30

numer 25 numer 25 t CHOROBY KUKURYDZY NUMER 30 22. AgroNews .com.pl zwiększa dostępność fosforu z pasz roślinnych o około 35-55%. Stosowanie enzymów w żywieniu zwierząt jest uzasadnione ze względu na pozytywne oddziały- wanie na organizm, przy jednoczesnym braku ne- gatywnych skutków. Enzymy paszowe inaktywują substancje antyodżywcze wprowadzane wraz ze zbożami do dawki pokarmowej, co przyczynia się do poprawy strawności składników pokarmowych paszy i lepszego ich wykorzystania. W ten sposób można wykorzystać tańsze pasze w żywieniu, co obniża koszty tuczu przy zachowaniu zadowalają- cych wyników produkcyjnych. Pojedyncze enzymy jak i preparaty enzymatyczne mogą być stosowane we wszystkich grupach wiekowych, z tym że u naj- młodszych zwierząt przynoszą największe korzyści. Dotychczas nie stwierdzono niekorzystnego wpły- wu dodatku tych preparatów na zdrowie zwierząt, a także człowieka. Żywienie zwierząt wymaga stosowania różnego ro- dzaju dodatków paszowych, które poprawiają stan zdrowotny zwierząt, wspomagają procesy trawie- nia i wchłaniania poszczególnych składników po- karmowych. W efekcie końcowym wpływają na prawidłowy rozwój i wzrost zwierzęcia, zwiększają wykorzystanie paszy, poprawiają jakość produktu zwierzęcego, przyczyniając się również do poprawy ekonomicznej efektywności produkcji zwierzęcej. Jednym z wielu dodatków paszowych są składni- ki mineralne znajdujące zastosowanie w żywieniu wielu gatunków i grup produkcyjnych zwierząt go- spodarskich. Spełniają one wiele funkcji i są nie- zbędne do życia. Ze względu na ilość potrzebną do życia ssaków podzielono je na 2 grupy: •makroelementy – których ilość w organizmie wynosi po wyżej 50 mg/kg masy ciała i zaliczamy do nich przede wszystkim: wapń (Ca), fosfor (P), magnez (Mg), potas (K), sód (Na), chlor (Cl) i siarka (S); •mikroelementy – których ilość w organizmie wy- nosi po niżej 50 mg/kg masy ciała i należą do nich: żelazo (Fe), chrom (Cr), cynk (Zn), fluor (F), jod (J), kobalt (Co), mangan (Mn), miedź (Cu), molibden (Mo) i selen (Se). Pierwiastki te są niezbędne do życia zwierząt, gdyż biorą udział w przemianach materii. Z tego wzglę- du warto wiedzieć, jakie jest ich działanie w zależności od tego, w jakich ilościach i pro- porcjach występują w paszy. W tym artykule opisane są tylko niektóre pierwiastki z grupy makro- i mikroelementów najczęściej wyka- zywane w folderach reklamowych firm pasz- owych. MAKROELEMENTY Wapń (Ca) – wchodzi w skład kośćca, bierze udział w procesach krzepnięcia krwi, wpły- wa na prawidłowe działanie tkanki nerwowej (uwalnianie neuroprzekaźników) i mięśnio- wej, a także wraz z magnezem współdziała w fizjologicznej indukcji skurczy mięśni, pomaga w przenoszeniu substancji odżywczych przez błony komórkowe. Jednak dla hodowcy naj- ważniejszy jest stosunek wapnia do fosforu, który u trzody powinien wynosić 1,25:1. Nie- dobór tego pierwiastka będzie powodował uruchomienie jego rezerw z organizmu, co automatycznie odzwierciedli się w pogorsze- niu stanu zdrowia zwierzęcia, a przy bardzo dużych niedoborach może doprowadzić do zejścia śmiertelnego. Najwięcej wapnia wy- stępuje w paszach pochodzenia zwierzęcego i roślinach motylkowatych, a najmniej w okopowych, ziarnach zbóż, słomie i odpa- dach przemysłowych. Objawy niedoboru: • zahamowanie wzrostu, • zmniejszenie spożycia i wykorzystania paszy, • łamikost, • krzywica, • obniżenie wrażliwości, apatia i osowiałość. Objawy nadmiaru: • obniżenie przyrostów, • zmniejszenie pobrania paszy, • uszkodzenie nerek (odkładanie moczanu wapnia w moczowodach), • obniżenie dojrzewania płciowego, • zwapnienie narządów wewnętrznych. Fosfor (P) – tak jak wapń wchodzi w skład kośćca, odpowiedni ich stosunek warunku- je prawidłowe wchłanianie tych pierwiast-