Gazeta Interaktywna AgroNews Nr 38

PRODUKCJA ROŚLINNA NUMER 38 22. AgroNews .com.pl pastewny można stosować wyższe daw- ki azotu, które wahają się w granicach 60-80 kg N/ha przy dużych potrzebach nawożenia i 40-50 kg N/ha przy średnich. Dawki azotu powyżej 50 kg N/ha na glebach kompleksów pszennych i żytniego bardzo dobrego oraz powyżej 40 kg N/ha na kompleksie żytnim dobrym należy podzielić na dwie części sto- sując 60% przedsiewnie i 40% na początku strzelania w źdźbło. Pszenżyto Pszenżyto ma pośrednie wymagania cieplne między żytem i pszenicą. Zaczyna kiełkować w temperaturze 2-6 o C, a siewki kontynuują wzrost niewiele powyżej 0oC. Natomiast naj- lepszy rozwój i wzrost jesienny odbywa się przy średniej dobowej temperaturze 14 o C na jej początku, natomiast pod koniec wy- nosi 8 o C. Wymagania temperatur formy jarej pszenżyta są podobne do wymagań formy ja- rej pszenicy. Pszenżyto ozime ma niewielkie wymagania wodne. Największe zapotrzebo- wanie występuje w okresie wiosennym kiedy to występuje faza strzelania w źdźbło i kło- szenia, natomiast forma jara pszenżyta wy- maga dużo więcej wilgoci. Wadą tej formy jest długie dojrzewanie, a w przypadku opa- dów deszczowych w sierpniu może się na- wet przedłużyć. Najbardziej odpowiednie do uprawy pszenżyta są gleby kompleksu pszen- nego wadliwego, żytniego bardzo dobrego, żytniego dobrego, pastewnego mocnego i pszennego górskiego. Formę jarą pszenżyta najkorzystniej jest wysiewać na glebach kom- pleksu żytniego bardzo dobrego i żytniego dobrego. Roślina ma dość duże wymagania przedplonowe, które spowodowane są małą odpornością na choroby podstawy źdźbła i korzeni. Do dobrych przedplonów zalicza się rzepak, ziemniaki i rośliny strączkowe, a do słabszych kukurydzę na zielonkę i owies. Uprawa roli Sposób uprawy gleby pod pszenżyto jest podobny jak u pszenicy i żyta. Nawożenie zrównoważone Pszenżyto ozime dodatnio reaguje na inten- sywną uprawę. Optymalne pH gleby waha się między 5,5-6,5. Na glebach ubogich w magnez, ale nie wymagających wapnowania należy stosować 60-80 kg Mg/ha w nawo- zach magnezowych. Fosfor należy w całości wysiać pod korzeń, na glebach lekkich poło- wę dawki można zastosować przed siewem, a resztę wczesną wiosną. Przy braku magne- zu i siarki w glebie warto zastosować nawóz wieloskładnikowy. W intensywnej technolo- gii przewidywaną dawkę azotu trzeba rozło- żyć na trzy części. Pierwsza 40-50% w chwili ruszenia wegetacji, druga 30-35% na począt- ku strzelania w źdźbło, a trzecia 20-25% w fazie liścia flagowego do początku kłoszenia. Przy wysokim nawożeniu azotem konieczne jest dokarmianie miedzią. Pszenżyto jare jest tolerancyjne na zakwaszenie gleb. Dawki na- wozów fosforowych i potasowych planuje się pod uzyskiwane plony ziarna. W plonie 40 dt/ha ziarno wy-nosi z pola 52 kg P2O5 i 92 kg K2O. Nawozy te należy stosować wczesną wiosną przed uprawą roli. Na glebie lekkiej, dla uzyskania 40 dt/ha ziarna w stanowisku po ziemniakach na oborniku, konieczne jest wysianie 70 kg N/ha, a po owsie 105 kg N/ ha. Większe dawki azotu dzieli się na dwie: 60% przedsiewnie i resztę w fazie strzelania w źdźbło. Mieszanki zbożowe Mieszanki przeważnie uprawia się w gor- szych warunkach glebowych, w gospodar- stwach o mniejszym areale i nie nastawio- nych głównie na uprawę zbóż. Wysoką wartością paszową ziarna dla różnych zwie- rząt odznacza się mieszanka jęczmienia z pszenicą, dlatego powinno się propagować uprawę takiej mieszanki na glebach lep- szych i średnich. Na glebach słabszych zaleca się uprawę mieszanki jęczmienia z owsem i pszenżytem lub mieszankę owsa z pszenży- tem. Zasiewy mieszane można uprawiać po różnych przedplonach.