Basic HTML Version
16
numer 06
produkcja roślinna
Herbicydowa
ochrona rzepaku
ozimego przed
chwastami
Konkurencyjne oddziaływanie chwastów
na rzepak ozimy jest duże, szczególnie w
początkowym okresie jego rozwoju. Chwasty
są bardziej odporne na warunki stresowe,
z większą łatwością przystosowują się do
zmian środowiska, rosną szybciej i bujniej od
rośliny uprawnej, zacieniając ją.
Zacienienie przyczynia się do wybujania
roślin rzepaku, wydłużenia szyjki
korzeniowej, osłabienia systemu
korzeniowego i w konsekwencji znacznego
pogorszenia zimotrwałości. To z kolei
może spowodować przerzedzenie się łanu,
co zwiększa zagrożenie ze strony chwastów.
W takim wypadku prawdopodobnie
konieczne będzie wykonanie korygującego
zabiegu chwastobójczego wiosną.
Należy jednak pamiętać, że na plantacjach
rzepaku ozimego herbicydy powinny
być zastosowane jesienią, wiosenne
zabiegi są mniej skuteczne i wykonywane
są tylko, jeżeli jesienne zabiegi okażą się
niewystarczające. Również plony nasion
rzepaku chronionego jesienią są wyższe
od plonów rzepaku, który był chroniony
wiosną. Ponadto zabiegi jesienne
zmniejszają wilgotność łanu, zwiększają
jego przewietrzenie, dzięki czemu rośliny
rzepaku są mniej narażone na wystąpienie
chorób.
W uprawie rzepaku ozimego największy
problem stanowią między innymi: fiołek
polny, maruna bezwonna, rumiany, przytulia
czepna, gwiazdnica pospolita, chaber
bławatek, mak polny, jasnoty, tobołki polne,
taszniki, miotła zbożowa, perz właściwy
oraz samosiewy zbóż.
Jesienią, w celu ochrony rzepaku przed
zachwaszczeniem, stosowane mogą być
herbicydy doglebowe oraz dolistne.
Zabiegi doglebowe wykonuje się przed lub
po siewie, jednak zawsze przed wschodami
Należy pamiętać,
że na plantacjach
rzepaku ozimego
herbicydy
powinny być
zastosowane
jesienią,
wiosenne
zabiegi są mniej
skuteczne
i wykonywane
są tylko, jeżeli
jesienne zabiegi
okażą się
niewystarczające.