W przypadku roślin ziemniaka wysokie
zapotrzebowanie na składniki pokarmowe
rozpoczyna się już w okresie tworzenia bulw
na stolonach (tuberyzacji), co odpowiada
fazie wzrostu części nadziemnej poprzez
zwieranie się roślin w rzędach, ale najbardziej
intensywne pobieranie składników przypada
na okres przyrostu masy bulw, co oznacza,
że w zależności od wczesności odmiany
warunki sprzyjające stosowaniu składników
dolistnie występują w dość długim przedziale
czasowym, od czerwca nawet do początku
sierpnia.
Efektywność zabiegów dolistnych
z wykorzystaniem różnych składników
makro- i mikroelementowych wykazano
w przeprowadzonych doświadczeniach
polowych na glebie lekkiej w Instytucie
Hodowli i Aklimatyzacji Roślin-PIB, Oddział
w Jadwisinie, stosując dolistne dokarmianie
zapobiegawczo, w różnych fazach wzrostu
i rozwoju roślin ziemniaka, celem uzupełnienia
i podniesienia efektywności nawożenia
doglebowego.
Dolistne stosowanie azotu
Azot jest najważniejszym plonotwórczym
składnikiem. W przypadku niedoboru tego
składnika wzrost roślin jest osłabiony,
liście są słabo wykształcone i mają barwę
od jasnozielonej do żółtawej, a w późniejszej
fazie może dochodzić do ich zamierania
i opadania. W porównaniu do roślin dobrze
odżywionych wykształca się mniej łodyg,
co przyczynia się między innymi do mniejszej
ilości tworzonych bulw na stolonach,
zdrobnienia bulw w plonie, a w konsekwencji
jego obniżki. Do dolistnego dokarmiania
ziemniaka najlepszy jest wodny roztwór
mocznika. Mocznik jest związkiem organicznym
w całości rozpuszczalnym w wodzie, który
przy właściwie dobranym stężeniu roztworu
nie wykazuje działania parzącego na liściach.
Dla ziemniaków optymalne stężenie mocznika
w roztworze wynosi 5-6%, tzn. że przy
każdorazowym zużyciu 300 l/ha cieczy stosuje
się 15-18 kg mocznika. Zabiegi można
wykonywać 2 – 4-krotnie od fazy zwarcia
rzędów przez rośliny ziemniaka, do fazy
formowania jagód. W warunkach gleby
lekkiej pod wpływem dolistnego dokarmiania
roślin ziemniaka mocznikiem o stężeniu 5%
stwierdzono 18-procentowy przyrost plonu
bulw w porównaniu do kontroli (rys. 2).
Dolistne stosowanie magnezu
Magnez jest jednym z podstawowych
składników chlorofilu warunkując wiele
procesów enzymatycznych w roślinie, w tym
przebieg fotosyntezy, decyduje o zawartości
witaminy C i skrobi. Przy braku magnezu
obserwuje się zwiędły pokrój roślin. Tkanka
między nerwami starszych liści żółknie,
następnie brunatnieje i wykrusza się, natomiast
brzegi liści pozostają zielone. Ziemniaki
wykazują największe zapotrzebowanie
na magnez w fazie zawiązywania bulw.
Do fazy kwitnienia magnez stosuje się
2-
krotnie w formie siedmiowodnego siarczanu
(
MgSO4 x 7H2O) o stężeniu 5% lub w formie
jednowodnego siarczanu (MgSO4 x H2O)
o stężeniu 2-3%. Dodatkowo siarczan
Kontrola
Mocznik
33
35
37
31
27
29
25
30,2
t
100%
35,6
t
118%
Rys. 2. Wpływ dolistnego dokarmiania mocznikiem (4x15kg/ha) na plon
bulw ziemniaków (t/ha)
Kontrola
Siarczan magnezu
33
35
39
37
31
27
29
25
33,4
t
100%
38,2
t
114%
Rys. 3. Wpływ dolistnego dokarmiania siarczanem magnezu – MgSO
4
xH
2
O
(2
x75 kg/ha) na plon bulw ziemniaków (t/ha)
29
PRODUKCJA ROŚLINNA
