Basic HTML Version
pierwszeństwem zapraw nasiennych
jako bardziej bezpiecznych dla człowieka
i środowiska rolniczego.
Podstawowe znaczenie ma
dobór odmian
mniej podatnych
na choroby i szkodniki,
a w szczególności na zgniliznę korzeni
i zgorzel podstawy łodygi (tzw. fuzariozę
łodyg), fuzariozę kolb, głownię guzowatą,
ploniarkę zbożówkę oraz na omacnicę
prosowiankę. Odmiany takie muszą być
dostosowane do uprawy w lokalnych
warunkach glebowo-klimatycznych, co sprzyja
ich rozwojowi i stymuluje wzrost tolerancji
na niektóre gatunki szkodliwe. Czynnikiem
różnicującym podatność wybranych
mieszańców na niektóre szkodniki może być
także ich wczesność. W rejonach wysoce
zagrożonych przez omacnicę prosowiankę
należy unikać uprawy odmian o liczbie FAO
poniżej 220, natomiast na plantacjach, gdzie
co roku ploniarka zbożówka powoduje duże
uszkodzenia (północna część kraju) należy
uprawiać albo odmiany wczesne, albo
nieco późniejsze, ale o szybkim wzroście
początkowym.
Przy wyborze mieszańców do odmiany
należy zaopatrywać się w
kwalifikowany
materiał siewny
o wysokiej zdolności i energii
kiełkowania, który jest wolny od patogenów
przenoszonych na okrywie owocowo-
nasiennej.
Dużą rolę w ograniczaniu szkodliwości
agrofagów spełnia optymalna
agrotechnika.
Jeżeli tylko pozwalają względy organizacyjne
gospodarstwa, to bardzo wskazana jest
uprawa kukurydzy w zmianowaniu z innymi
roślinami. Zachowanie
płodozmianu
pozwala
obniżyć nasilenie wielu chorób, m.in. zgnilizny
korzeni i zgorzeli podstawy łodygi, głowni
guzowatej, głowni pylącej, choroby szalonych
wiech i drobnej plamistości liści, oraz stonki
kukurydzianej, omacnicy prosowianki, rolnic,
szkodników glebowych i niektórych innych
agrofagów.
Gdy tylko pozwala na to temperatura
gleby, wskazany jest dość
wczesny siew
kukurydzy (najlepiej w terminie kwietniowym).
Dodatkowo
staranna uprawa gleby,
optymalne nawożenie
(zwłaszcza azotowe)
Dużą rolę
w ograniczaniu
szkodliwości
agrofagów
spełnia
optymalna
agrotechnika.
15
produkcja roślinna