prawidłowej agrotechniki, z których
do najważniejszych należą:
n
prawidłowe zmianowanie, a więc przerwa
w uprawie rzepaku i innych roślin z rodziny
kapustowatych minimum 3-4 lata,
n
staranna uprawa gleby pod zasiew,
zniszczenie resztek pożniwnych poprzez
dokładne wykonanie podorywki i głębokiej
orki,
n
optymalny termin, głębokość i gęstość
siewu,
n
stosowanie kwalifikowanego i zaprawionego
materiału siewnego, aby ograniczyć
możliwość infekcji z porażonych nasion,
n
zoptymalizowane nawożenie,
n
zwalczanie chwastów z rodziny
kapustowatych, aby zniszczyć potencjale
źródła infekcji,
n
uprawa poplonu, bez udziału roślin
kapustowatych,
n
unikanie uszkodzeń mechanicznych
i powodowanych przez szkodniki (zwalczanie
szkodników), aby zmniejszyć możliwość
wnikania patogenów do tkanek roślin.
Powyższe metody stanowią podstawę
działania w integrowanej ochronie rzepaku
przed chorobami. Jeżeli okażą się one
niewystarczające można rozważyć użycie
odpowiedniego fungicydu. Zaobserwowanie
22
NUMER 10
PRODUKCJA ROŚLINNA
