siewu, długiego okresu od wschodów
do zahamowania wegetacji. Chwasty
konkurują z roślinami uprawnymi o składniki
pokarmowe, dostęp do wody, światła,
pobierają szybciej i więcej składników
zajmując przestrzeń potrzebną dla rozwoju
roślin uprawnych, dlatego należy ograniczyć
ich rozwój już w początkowym momencie ich
wzrostu.
Od przyszłego roku nowa ustawa o ochronie
roślin nakłada na producentów rolnych
obowiązek stosowania integrowanej ochrony
roślin. Z tego względu rolnicy zobowiązani
są do stosowania wszystkich dostępnych
metod ograniczania zachwaszczenia roślin
w pierwszej kolejności nie chemicznych.
Prawidłowa uprawa rzepaku ozimego
wymaga dobrego przygotowania gleby
pod jego zasiew, a wykonanie uprawek
przedsiewnych zapewnia zniszczenie dużej
ilości wschodzących chwastów i stwarza
optymalne warunki prawidłowego wzrostu
i rozwoju młodym roślinom. Dobra kondycja
tych roślin pozwoli im przetrwać szereg
niekorzystnych warunków, występujących
podczas wegetacji.
Obecnie najczęściej stosowane
są uproszczenia w płodozmianie i siew
rzepaku jest wykonywany po przedplonach
zbożowych (późno schodzących z pola).
W tych warunkach ogranicza się uprawki
pożniwne a najczęściej wykonuje się tylko
do orkę przedsiewną, i następstwem tego
jest występowanie w rzepaku ozimym
dużej ilości chwastów, przyczyniających się
do znacznych strat w plonach. Natomiast
ze względu na kombajnowy zbiór zbóż,
podczas którego następuje osypywanie
się nasion do gleby, w rzepaku ozimym
już wczesną jesienią występuje masowe
zachwaszczenie samosiewami zbóż. Taka
technologia uprawy nie sprzyja mechanicznej
walce z chwastami a rzepak ozimy jest
uprawą gwarantującą dobre plonowanie tylko
w warunkach zachowania dobrej agrotechniki
oraz prowadzenia starannych zabiegów
pielęgnacyjnych.
W warunkach dużego zachwaszczenia
stosowanie chemicznych zabiegów ochrony
roślin w uprawie rzepaku ozimego okazuje
się niezbędne. Doświadczenia IUNG
we Wrocławiu jednoznacznie wskazują,
że chcąc uzyskać wysokie plony należy zabiegi
ochrony przeprowadzać już przed siewem lub
bezpośrednio po siewie rzepaku ozimego,
który od początku swojego rozwoju konkuruje
z chwastami o składniki pokarmowe
i wodę a szczególnie o dostęp do światła.
W przypadku dużego zachwaszczenia
następuje nadmierne wydłużanie się roślin
rzepaku, osłabienia ich kondycji, i zwiększa
się ich wrażliwość na wymarzanie.
Ze względu na zaostrzone w EU przepisy
dotyczące bezpieczeństwa środowiska
wiele substancji czynnych a jeszcze więcej
środków ochrony roślin zostało wycofane
z listy preparatów dopuszczonych do obrotu.
Te działania spowodowały ograniczenie
możliwości swobodnego wyboru herbicydów
do skutecznego zwalczania szeregu gatunków
chwastów. Jednak dobra znajomość
mechanizmów działania substancji czynnych
i ich skuteczności zwalczania problemowych
gatunków chwastów pozwala na dobranie
Szkodliwość
chwastów przy
zaniechaniu
pielęgnowania
plantacji może
skutkować
obniżką plonów
o 10-30%
jednak przy
braku ochrony
straty mogą być
znacznie większe.
34
NUMER 10
PRODUKCJA ROŚLINNA
