ziarniaki. W wyniku rozwoju choroby dochodzi
do spadku wysokości plonu ziarna, a także
może dojść do jego skażenia mikotoksynami.
Choroba szalonych wiech (tzw. crazy top)
–
jest to stosunkowo nowa choroba kukurydzy
w Polsce. Pierwsze informacje o jej pojawieniu
się pochodzą z 2002 roku z okolic Wrocławia,
jednak dopiero w 2010 roku patogen ujawnił
się na dużą skalę wraz z nadejściem powodzi
na południu kraju. Sprawcą choroby jest
organizm grzybopodobny
Sclerophthora
macrospora
,
którego zarodniki infekują rośliny,
gdy uprawa zalana jest wodą przez co najmniej
24–48
godzin. Jest to konieczny warunek,
gdyż woda umożliwia migrację zarodników
pływkowych. Pierwotnym źródłem porażenia
są resztki pożniwne kukurydzy, dzikie trawy
oraz porażony materiał siewny. Typowymi
objawami porażenia roślin przez chorobę
szalonych wiech jest nadmierny wzrost roślin
oraz deformacje blaszek liściowych, łodyg,
kolb oraz kwiatostanów męskich. Początkowo
objawy chorobowe widoczne są na wiechach,
które przybierają zwykle nietypowy kulisty
kształt łatwy do zaobserwowania. Po 2–3
tygodniach łodyga z porażoną wiechą wygina
się od ciężaru ku glebie. Zmianom podlegają
także kolby, które zamieniają się w pióropusz
małych zdeformowanych pseudowiech.
Przy silnym porażeniu rośliny w ogóle
nie wytwarzają kolb, natomiast u słabiej
opanowanych jeżeli się pojawiają, to zwykle
nie zawierają ziarniaków.
Rdza kukurydzy
–
jest wywoływana
przez grzyb
Puccinia sorghi
.
Rozwojowi
choroby sprzyjają wysokie temperatury
Fuzarioza kolb. (fot. P. Bereś)
Fuzarioza kolb (fot. P. Bereś)
16
PRODUKCJA ROŚLINNA
NUMER 14
