CHWASTY ZIMUJĄCE
NIE POWINNY
DOTRWAĆ WIOSNY!
CHWASTY ZIMUJĄCE BARDZO CZĘSTO BŁĘDNIE
OKREŚLANE SĄ JAKO OZIME. NALEŻY
PRZYPOMNIEĆ, ŻE ROŚLINY OZIME MUSZĄ
PRZEJŚĆ PEWIEN MINIMALNY OKRES NISKIEJ
TEMPERATURY, ABY ZAINICJOWAĆ PROCES
KWITNIENIA I WYDANIA NASION.
P
rzykładowo zboża ozime posiane wiosną
nie zakwitną i nie wydadzą ziarna.
Chwasty zimujące to gatunki bardzo
odporne na niskie, ujemne temperatury,
które są w stanie po wschodach przetrzymać
jako populacja (nie każdy egzemplarz) okres
spoczynku wegetacyjnego. Te same gatunki
mogą wzejść podczas wiosny i w obu
przypadkach owocować.
Uciążliwość chwastów zimujących jest
bardzo rozciągnięta w czasie i można ten
okres podzielić na jesień i wiosnę. Zarówno
w jednym i drugim terminie szkodliwość
ich występowania jest groźna. Podczas
jesieni najbardziej konkurencyjne są chwasty
występujące w zbożach najwcześniej sianych
(
np. jęczmień). Wydłużony okres
współzawodniczenia, zwłaszcza podczas
ostatnio ciepłych i ciągnących się w czasie
jesieni znacznie wydłuża okres wzrostu
i rozwoju chwastów. Pozwala to im silnie się
ukorzenić i przystosować do przezimowania.
Na ogół zimujące w fazie rozety, wiosną
po kilku dniach dodatniej temperatury,
błyskawicznie kontynuują swój wzrost.
Rozwój zbóż praktycznie rozpoczyna się
od współzawodniczenia z chwastami.
Częstą przyczyną wydłużania się okresu
konkurencji jest brak możliwości wykonania
terminowo zabiegu ich zwalczania. Długo
trwające roztopy uniemożliwiają wjazd
sprzętu opryskowego na pola, a jeżeli jest
to już możliwe, to często grozi zniszczeniem
4
PRODUKCJA ROŚLINNA
NUMER 15
