gruzełkowatej struktury gleby. Opady wiosenne
pogłębiają tę sytuację i dodatkowo, zwilżając
powierzchnie blaszek liściowych chwastów,
są przeszkodą w wykonaniu zabiegów
powschodowych. W wyniku upływającego
czasu zboża stają się coraz mniej selektywne
na działanie herbicydów, a chwasty
z każdym dniem zwiększają swą odporność
na stosowane środki.
Do najbardziej uciążliwych dwuliściennych
chwastów zimujących należą: chaber
bławatek, fiołek polny, mak polny, maruna
nadmorska (dawniej bezwonna), przytulia
czepna, tasznik pospolity, tobołki polne i inne.
Głównym przedstawicielem zimujących
chwastów jednoliściennych jest miotła
zbożowa.
Na jej przykładzie można potwierdzić większą
uciążliwość form zimujących w stosunku
to typowo jarych. Te pierwsze wykształcają
na ogół kilkanaście wiech, natomiast
egzemplarze pochodzące ze wschodów
wiosennych słabiej się krzewią, a liczba wiech
na ogół waha się w granicach 2 do 4. Trzeba
także eliminować samosiewy rzepaku, które
nie należą do form zimujących, ale typowo
ozimych, jednak ich rola jako konkurencji jest
taka sama.
Wszystkie elementy związane z wydłużoną
konkurencją, większym potencjałem
wytwarzania nasion, trudnościami
ze zwalczaniem wiosennym jednoznacznie
wskazują, że eliminowanie chwastów
o tendencjach do zimowania należy rozpocząć
już podczas jesieni.
Herbicydy znajdujące się w programie
odchwaszczania zbóż w terminie jesiennym
można sklasyfikować w zależności
od kilku czynników. Jednym z nich jest termin
stosowania. Preparaty można podzielić
na zalecane doglebowo, doglebowo lub
nalistnie oraz tylko nalistnie. Termin pierwszy
jest bardzo skromny i dotyczy tylko jednego
preparatu (Racer 250 EC). Uniwersalnych
preparatów, które można wykorzystać w obu
terminach jest kilka. Zdecydowana większości
to środki zalecane nalistnie, chociaż termin ten
jest bardzo rozciągnięty w czasie i obejmuje
zboża od fazy szpilkowania do fazy, jaką
osiągną w momencie końca wegetacji
jesiennej. Inny podział to zakres zwalczanych
chwastów. W tym przypadku wyróżniamy
jeden preparat do zwalczania tylko chwastów
jednoliściennych (Axial), siedem do niszczenia
chwastów dwuliściennych. Pozostałe
to uniwersalne niszczące miotłę zbożową
i charakterystyczną dla każdej substancji
czynnej grupę chwastów dwuliściennych.
Wreszcie można dokonać podziału pod
kątem selektywności herbicydów w stosunku
GATUNEK CHWASTU
SUBSTANCJE CZYNNE
Chaber bławatek
chlorotoluron, dikamba, metrybuzyna
Fiołek polny
beflubutamid, diflufenikan, fluorochloridon,
metrybuzyna, pendimetalina, terbutyloazyna
Mak polny
MCPA, dikamba, fluorochloridon, izoproturon,
jodosulfuron, pendimetalina
Maruna nadmorska (dawniej
bezwonna)
chlorosulfuron, fluorochloridon, jodosulfuron,
metrybuzyna, pendimetalina
Przytulia czepna
2,4-
DB, MCPP, amidosulfuron, fluorochloridon,
jodosulfuron, pendimetalina, prosulfokarb
Tasznik pospolity
2,4-
D, MCPA, 2,4-DB, MCPP, chlorosulfuron,
chlorotoluron, dikamba, fluorochloridon,
izoproturon, jodosulfuron, metrybuzyna,
pendimetalina, prosulfokarb
Tobołki polne
2,4-
D, MCPA, 2,4-DB, MCPP, chlorosulfuron,
chlorotoluron, dikamba, fluorochloridon,
izoproturon, jodosulfuron, metrybuzyna,
pendimetalina
Tabela 1. Podstawowe substancje czynne do skutecznego ograniczania
niektórych dwuliściennych chwastów zimujących w okresie jesieni
5
PRODUKCJA ROŚLINNA
