zagrożeń w trakcie przechowywania surowca
rolniczego w magazynie, w silosach o dużych
pojemnościach jest nieporównywalnie
wyższa od tej występującej w małych silosach
farmerskich. Duży magazyn przechowalniczy
wymaga procedur, które w sposób właściwy
przygotują i zmagazynują dostarczony surowiec
o optymalnych parametrach jakościowych.
Dalsze działania to właściwa kontrola tych
parametrów. Procedury te zawierają takie
elementy jak: właściwa ocena surowca
przez laboratorium w chwili przyjęcia oraz
decyzja odnośnie czyszczenia czy suszenia
surowca. Inne, to czynności zapobiegawcze
w chwili wystąpienia zagrożenia jakości.
Brak jasnych i precyzyjnych działań przy
braku osób odpowiedzialnych za kolejne
elementy procesu przechowalniczego naraża
magazyn na duże straty wynikające z utraty
jakości surowca jak również z utraty zaufania
do kompetencji i poziomu oferowanej usługi.
Przykładem zmian w sposobie postrzegania
technologii przechowalniczej jest np. ocena
systemu jakości sprawdzana przez odbiorców
surowca zwłaszcza tego na cele spożywcze.
Coraz częściej z ziarnem zbóż kierowanym
do takiego przerobu idzie historia jego
pochodzenia, sposobu przechowywania,
zmian jakościowych, rodzaju i sposobu
dokonywanych czynności konserwacyjnych
(
czyszczenia, suszenia, schładzania).
Świadomość społeczeństwa w zakresie
jakości, problem zagrożenia szkodliwymi,
rakotwórczymi związkami tj. mikotoksynami
czy wielopierścieniowymi węglowodorami
aromatyczny – benzo(a)pireny, wzrasta i nie
jest ona tylko wynikiem nałożonych wymagań
zawartych w Dyrektywach UE.
Zanieczyszczenie ziarna zbóż mikotoksynami
jest istotnym problemem współczesnego
rolnictwa w wielu krajach, szerzej badanym
po 1960 r. Wyniki prac związanych
z monitorowaniem rynku produkcji i handlu
zbóż w zakresie skażenia mikrobiologicznego
pozwoliło na szersze zwrócenie uwagi
na problem wymagań jakościowych. Efekt
tych działań to opracowane i uchwalenie
norm prawnych UE, które określiły w sposób
zdecydowany dopuszczalne granice skażenia
produktów spożywczych. Dopuszczalne
poziomy zawartości substancji skażających
zostały określone:
•
dla pszenicy zwyczajnej i pszenicy durum
w Rozporządzeniu Rady (EWG) nr 315/93
ustanawiającym procedury Wspólnoty
w odniesieniu do substancji skażających
w żywności oraz w Rozporządzeniu
Komisji (WE) nr 466/2001 i 856/2005
ustalającym najwyższe dopuszczalne
poziomy zawartości substancji skażających
w produktach żywnościowych,
•
dla jęczmienia, kukurydzy i sorgo
w Dyrektywie Parlamentu Europejskiego
i Rady (WE) nr 2002/32/WE w sprawie
niepożądanych substancji w paszach
zwierzęcych (z późn. zm.).
Efektywne przewietrzanie
Obecne konstrukcje silosów zapewniają
aktywne przewietrzanie surowca w trakcie
przechowywania. System wentylacji
najczęściej składa się z wentylatora (dla dużych
pojemności silosów – zespołu wentylatorów),
kanałów powietrznych, systemu podłogi
sitowej, kominków wentylacyjnych.
Wtłaczane powietrze otoczenia (w przypadku
użycia nagrzewnic – lekko podgrzanego)
rozprowadzane jest kanałami i przez podłogę
sitową wprowadzane jest do surowca
zmagazynowanego w silosie. Po przejściu
przez całą warstwę, powietrze opuszcza silos
kominkami wentylacyjnymi w dachu konstrukcji
lub innymi elementami konstrukcyjnymi
typowymi dla różnych producentów.
Dobór magazynu
w gospodarstwie
powinien wynikać
z przewidywanych
plonów, areału
upraw, zamierzeń
i potrzeb
własnych
gospodarstwa.
Foto 3. Magazyn silosowy.
45
TECHNOLOGIA ROLNA
