tworzą tak zwane biofilmy, cechujące się
dużą bioróżnorodnością gatunkową.
Ta bioróżnorodność gwarantuje prawidłowe
przemiany enzymatyczne materii organicznej czy
nawet mineralnej w glebie. Biofilmy połączone
są w większości wypadku polisacharydami
mającymi wpływ np. na zatrzymywanie wody
czy na oddziaływanie międzycząsteczkowe
z jonami takimi jak żelazo, fosfor, wapń itp.,
zapobiegając tym samym ich wypłukiwaniu
z gleb. Biofilmy dużo bardziej efektywnie
degradują masę organiczną niż pojedyncze
szczepy bakterii czy grzybów. Przeprowadzone
badania naukowe niejednokrotnie potwierdziły
hipotezę, że większe możliwości degradacyjne
danego szczepu mikroorganizmu są wyższe
w przypadku obecności innego szczepu,
często nieuczestniczącego w samym procesie
rozkładu. Niedobór
kwasów humusowych
i huminowych
w glebie spowodowany jest
przez niedobór organizmów odpowiedzialnych
za rozkład ligniny. Szczątki roślinne zawierają
nawet aż 50% ligniny, której zdolność
do rozkładu posiadają promieniowce.
Myśląc o rewitalizacji gleby, należy zwrócić
uwagę na preparaty, które gwarantują
odtworzenie bioróżnorodności i między innymi
zawierają promieniowce i (lub) wspomogą rozwój
promieniowców obecnych w glebie.
Poprawienie
liczebność promieniowców w glebie nie
tylko przyczyni się do przyspieszenia
degradacji ligniny celulozy czy hemicelulozy,
ale również ograniczy wzrost grzybów
patogennych
. Promieniowce produkują szereg
antybiotyków, do których należy na przykład
stosowana w medycynie streptomycyna.
Dzisiejsza agrotechnika stanowi zagrożenie dla
bakterii i grzybów ze względu na stosowanie
różnego rodzaju zabiegów chemicznych.
Większość środków ochrony roślin zabija nie
tylko patogeny, ale i niektóre bakterie czy
grzyby glebowe, które mogą hamować rozwój
niektórych patogenów.
Gleba pozbawiona
powyższych mikroorganizmów jest bardziej
podatna na rozwój patogenów grzybowych,
które w razie zwiększonej ilości substancji
odżywczych zaczynają się rozwijać i stanowić
zagrożenie dla roślin
. Ciągłe stosowanie
zabiegów chemicznych degraduje glebę,
pozbawiając ją tym samym zdolności do rozkładu
materii organicznej. Dlatego ważne jest, aby
zasiedlać zdegradowaną glebę mieszaniną
mikroorganizmów naturalnie występujących
w glebie, o różnym kierunku działania,
wykazujących predyspozycje do tworzenia
biofilmów i działania w symbiozie.
Dostępnych
na rynku jest wiele użyźniaczy glebowych,
niestety większość z nich to produkty, których
jedynym działaniem jest drenowanie kieszeni
rolnika
. Łańcuch troficzny w glebie zaczyna się
od najmniejszych organizmów, czyli bakterii,
które najszybciej się namnażają, jako pierwsze
kolonizują środowisko materii organicznej
i hamują rozwój większości niebezpiecznych
dla roślin grzybów. Tak małe organizmy jak
bakterie większość materii organicznej trawi
po zewnętrznej stronie swojej błony komórkowej,
przez co część związków zostaje uwolniona
do środowiska glebowego. Do takich związków
Tab. 1 Przybliżona liczba mikroorganizmów w warstwie ornej gleb (Bożena Gruszczyńska, Uniwersytet Warszawski
GRUPA
MIKROORGANIZMÓW
LICZBA
MIKROORGANIZMÓW
W 1G GLEBY
MASA
MIKROORGANIZMÓW
[KG/HA]
WG. BADACZY
Bakterie
0,5-5 miliardów (0,5-5x109 jtk/g)
1 500-15 000
Stockli, Thoraton, Ziemięca
Grzyby
1 000-15 000
100-1 000
Warcup, Waksman
Glony
10 000-30 000
60-450
Lund, Sztina
Mikrofauna
około 1,5mln
20-250
Stoul i Heal 1967
32
PRODUKCJA ROŚLINNA
NUMER 20
