rzepakowca, mszycę kapuścianą, śmietkę
kapuścianą, tantnisia krzyżowiaczka,
natomiast wiosną największe zagrożenie dla
rzepaku stanowią: chowacz brukwiaczek,
chowacz czterozębny, słodyszek rzepakowy,
chowacz podobnik oraz pryszczarek
kapustnik.
Należy podkreślić, że wzrost areału
uprawy rzepaku stworzył bardziej dogodne
warunki dla występowania i wzrostu
liczebności wielu gatunków szkodników
co w konsekwencji wymaga właściwej
ochrony insektycydowej. Przedstawiona
sytuacja sprawia, że ochrona przed
szkodnikami jest głównym elementem
programów ochrony rzepaku.
Do ochrony rzepaku przed szkodnikami
zarejestrowanych jest w Polsce 76
insektycydów z pięciu grup chemicznych
oraz cztery środki będące mieszaniną
dwóch substancji czynnych z różnych grup
chemicznych. Najmniejsze grupy stanowią
pirydyny azometyny oraz oksadiazyny
reprezentowane odpowiednio przez jeden
i dwa insektycydy zarejestrowane wyłącznie
do zwalczania słodyszka rzepakowego. Nieco
większą grupę pięciu insektycydów stanowią
neonikotynoidy.
W rzeczywistości
są one oparte
na dwóch substancjach
czynnych. Grupa ta stanowi
ważny element ochrony rzepaku
przed szkodnikami ponieważ środki
te charakteryzuje bardzo korzystny
profil ekotoksykologiczny bardzo ważny
w ochronie upraw entomofilnych.
Jest to stosunkowo młoda grupa chemiczna.
Zarejestrowany do zwalczania praktycznie
wszystkich ważnych gatunków wiosennych
szkodników rzepaku acetamipryd
po raz pierwszy został opisany w 1992
roku. Zdecydowanie większą
grupę
stanowią insektycydy fosforoorganiczne,
których w ochronie rzepaku dostępnych
jest siedemnaście. Należy jednak wyjaśnić,
że szesnaście środków zawiera chloropiryfos,
z których sześć zarejestrowanych zostało
na zasadzie handlu równoległego a pozostały
jeden zawiera malation. Substancje te
po raz pierwszy opisano w literaturze
odpowiednio w 1965 oraz w 1952 roku.
Insektycydy te mogą stanowić bardzo
duże zagrożenie dla pszczół i dlatego
we wszystkich etykietach tych środków
znajdziemy zapisy o zakazie stosowania ich
w miejscach, gdzie pszczoły mają pożytek.
Warto również pamiętać, że insektycydy te
działają najlepiej w temperaturze powyżej
15OC. W końcu największą grupę chemiczną
stanowią pyretroidy, których w ochronie
rzepaku zarejestrowanych jest 47, co stanowi
ponad
60% wszystkich
zarejestrowanych
w rzepaku
insektycydów. Mimo
tak licznej grupy
w skład tych środków
wchodzi zaledwie dziesięć
substancji czynnych a aż osiemnaście
środków zarejestrowanych zostało
na zasadzie handlu równoległego.
Historia tych substancji czynnych sięga lat
siedemdziesiątych
XX wieku.
Gnatarz rzepakowiec larwa
Do ochrony
rzepaku przed
szkodnikami
zarejestrowanych
jest w Polsce 76
insektycydów
z pięciu grup
chemicznych
oraz cztery
środki będące
mieszaniną
dwóch substancji
czynnych
z różnych grup
chemicznych.
25
PRODUKCJA ROŚLINNA
