Z
aniechanie zwalczania chwastów
prowadzi do całkowitej utraty plonu,
a zwalczanie nieskuteczne prowadzi
do masowego występowania chwastów,
ma wpływ na obniżenie plonu i pogorszenie
jego jakości. W warunkach zachwaszczenia,
wskutek konkurowania o wodę, składniki
pokarmowe i światło, rośliny kukurydzy nie
są w stanie wykształcić odpowiedniej masy.
W uprawie kukurydzy na ziarno ma to wpływ
na wykształcenie kolby i plon ziarna. W uprawie
na kiszonkę obniżeniu ulega plon kolb
i nieprawidłowo kształtuje się struktura
plonu, czyli udział plonu suchej masy kolb
w całkowitym plonie suchej masy kiszonki.
Zachwaszczeniu kukurydzy sprzyja nie tylko
długi początkowy okres wzrostu i rozwoju, ale
również jej wysiew w rzędy oddalone od siebie
co 75 cm i obsada roślin wynosząca tylko 8-10
sztuk na 1 m
2
.
Chwasty są najbardziej konkurencyjne dla
kukurydzy aż do wytworzenia przez nią
8-10 liści, czyli praktycznie aż do początków
zakrywania międzyrzędzi. Okres ten trwa
nawet do 6-8 tygodni od siewu. W odróżnieniu
od innych gatunków roślin uprawnych,
w kukurydzy nie ma progu szkodliwości, czyli
poziomu zagęszczenia populacji chwastów,
przy którym ich zwalczanie jest ekonomicznie
uzasadnione. Uprawa kukurydzy powinna
być wolna od chwastów już od wschodów,
a przynajmniej już od początkowych stadiów
rozwojowych.
Niektóre materiały źródłowe podają,
że w kukurydzy mogą występować aż 62
gatunki chwastów. Chwasty te dzielą się
na dwuliścienne i jednoliścienne. W obydwu
grupach występują gatunki jednoroczne
i wieloletnie. W populacji chwastów dominują
gatunki jednoroczne, jakkolwiek na niektórych
stanowiskach występuje bardzo duże nasilenie
chwastów wieloletnich, które są bardziej
odporne na substancje aktywne herbicydów.
Chwasty dwuliścienne jednoroczne:
komosa
biała, szarłat szorstki, psianka czarna, rdesty
(plamisty, kolankowaty, powojowy), rumianek
pospolity, rumian polny, a ponadto chwasty
o mniejszym lub bardzo małym nasileniu, łoboda
rozłożysta, gwiazdnica pospolita, fiołek polny,
przytulia czepna, żółtlica drobnokwiatowa,
dymnica pospolita, tasznik pospolity, gorczyca
polna, iglica pospolita, jasnota purpurowa,
jasnota różowa, mlecz zwyczajny, tobołki polne,
szczyr roczny, kurzyślad polny, niezapominajka
polna, poziewnik szorstki, sporek polny.
Chwasty dwuliścienne trwałe (wieloletnie)
:
powój polny, ostrożeń polny, babka
lancetowata, pokrzywa zwyczajna, skrzyp polny.
Chwasty jednoliścienne jednoroczne
i wieloletnie
:
chwastnica jednostronna, perz
właściwy, wiechlinowate, wyczyniec polny,
włośnica zielona, palusznik krwawy, gatunki
życicy a ponadto gatunki o mniejszym lub
bardzo małym nasileniu – miotła zbożowa,
owies głuchy, cynodon palczasty, kupkówka
pospolita, gatunki stokłosy, proso właściwe,
tomka wodna, mietlica rozłogowa.
Do najbardziej uciążliwych chwastów w uprawie
kukurydzy należą dwuliścienne – ostrożeń polny,
bylica pospolita, rdesty (kolankowaty, plamisty
i powojowy) oraz jednoliścienne – chwastnica
jednostronna i perz właściwy.
Niektóre spośród wymienionych gatunków
chwastów mogą mieć znaczenie regionalne
lub lokalne w uprawach kukurydzy. Ich
występowanie zależy również od typu gleby
(gliniasta, ciężka, piaszczysta), jej zasobności
w składniki pokarmowe, odczynu (gleby
kwaśne, obojętne, zasadowe) i wilgotności.
Skład gatunkowy chwastów będzie
uzależniony również od rośliny uprawnej
poprzedzającej kukurydzę w płodozmianie lub
od uprawy kukurydzy w monokulturze, a także
od przemiennego stosowania herbicydów
z różnymi substancjami aktywnymi.
Wybór terminu stosowania herbicydów
i wielkość dawek, dobór substancji aktywnych
do zwalczanych gatunków chwastów, do ich
fazy rozwojowej i do fazy rozwojowej kukurydzy,
mają decydujące znaczenie w skuteczności
chemicznego odchwaszczania kukurydzy.
W zwalczaniu chwastów w kukurydzy stosuje
się cztery główne terminy:
Zaniechanie
zwalczania
chwastów
prowadzi
do całkowitej
utraty plonu,
a zwalczanie
nieskuteczne
prowadzi
do masowego
występowania
chwastów,
ma wpływ
na obniżenie
plonu
i pogorszenie jego
jakości.
15
PRODUKCJA ROŚLINNA
