W
czasie kwitnienia, formowania
łuszczyn i dojrzewania plonowaniu
może zaszkodzić kilka chorób. Jest
to przede wszystkim zgnilizna twardzikowa,
następnie czerń krzyżowych oraz szara pleśń.
Można z nimi jednak dość skutecznie walczyć,
stosując w okresie kwitnienia odpowiednie
fungicydy. Wcześniej warto przypomnieć
podstawowe informacje dotyczące rozwoju,
biologii, objawów i szkodliwości ich sprawców.
Sprawcą zgnilizny twardzikowej jest grzyb
Sclerotinia sclerotiorum, który zimuje w postaci
bardzo trwałych przetrwalników – sklerocjów
w glebie i niekiedy grzybni na resztkach
roślinnych, samosiewach rzepaku i chwastach.
Wysoka szkodliwość tego patogenu związana
jest z możliwością przetrwania w glebie
w postaci sklerocjów przez okres 7-10 lat.
Jeżeli choroba ta wystąpi, to w krótkim
czasie może zniszczyć sporą część roślin
na plantacji, uniemożliwiając im wydanie
odpowiedniego plonu. Rozwój Sclerotinia
sclerociorum rozpoczyna się w okresie
kwitnienia, gdy na sklerocjach powstają
miseczkowatego kształtu, jasnobrązowe
owocniki – apotecja. Na apotecjach tworzą
się askospory, które –rozprzestrzeniane
następnie przez wiatr – opadają na rośliny.
Infekcja zaczyna się najczęściej przy nasadzie
ogonków liściowych, w miejscach odgałęzień
pędów lub uszkodzeń, ponieważ w tych
miejscach gromadzą się opadające płatki
kwiatowe. Kiełkujące zarodniki wykorzystują
rozkładające się szybko płatki kwiatowe jako
pierwsze źródło substancji pokarmowych,
a następnie zasiedlają tkanki gospodarza.
Źródłem infekcji jest również zanieczyszczony
sklerotami materiał siewny. Sklerocja są często
podobne do nasion rzepaku zarówno pod
względem wielkości jak i wyglądu, dlatego
trudno je oddzielić od materiału siewnego.
Infekcji dokonuje też grzybnia, która
bezpośrednio wyrosła ze sklerot, wówczas
objawy porażenia obserwuje się u podstawy
pędu. Sprawca choroby występuje oprócz
rzepaku na wielu gatunkach roślin, między
innymi na słoneczniku, fasoli, tytoniu, ogórku,
21
PRODUKCJA ROŚLINNA
