średnionakładową technologię uprawy. Jest
to produkcja rynkowa, głównie ziemniaka
jadalnego, ale także ziemniaka skrobiowego
pod potrzeby przemysłu krochmalniczego.
Cechą charakterystyczną takiego systemu
gospodarowania jest umiarkowany
poziom nawożenia mineralnego, częste
stosowanie obornika lub przyorywanie
biomasy wysiewanych w płodozmianach
międzyplonów, z reguły rzadkie stosowanie
kwalifikowanego materiału sadzeniakowego,
wykonywanie ograniczonej liczby zabiegów
ochronnych w okresie wegetacji (3-
5x), mechaniczno-chemiczny systemem
kontroli zachwaszczenia i brak stosowania
nawadniania. W gospodarstwach stosujących
ten system gospodarowania poziom
agrotechniki jest wysoki i przestrzega
się podstawowych reguł zmianowania
roślin oraz uprawy gleby. Plony ziemniaka
są w tym systemie ściśle skorelowane
z warunkami klimatycznymi i glebowymi
gospodarstwa, a kształtują się na średnim
poziomie 25-35 ton z hektara. Ten system
uprawy ziemniaka jest bardzo zbliżony
technologicznie lub nawet identyczny
z systemem Integrowanej Produkcji (IP)
nieposiadającym certyfikacji. Dlatego też
sprzedaż ziemniaków z gospodarstw o takim
systemie gospodarowania jest utrudniona
i zależna od aktualnej koniunktury na rynku
ziemniaczanym (relacje podaży i popytu).
System intensywnego gospodarowania
W towarowej produkcji ziemniaka niezależnie
od kierunku użytkowania zbiorów ważną
pozycję zajmuje obecnie wielkoobszarowy
system intensywnego gospodarowania.
Jest on stosowany w głównie w produkcji
surowca dla przetwórstwa spożywczego
i krochmalniczego, w produkcji ziemniaka
jadalnego konfekcjonowanego, a także
częściowo w nasiennictwie ziemniaka.
Dotyczy on jednak małej liczby gospodarstw.
System ten cechują: powszechne stosowanie
kwalifikowanego materiału sadzeniakowego,
zaprawianie bulw, wysoki poziom nawożenia
mineralnego stosowanego doglebowo oraz
stosowanie uzupełniającego dolistnego
dokarmiania roślin, wyeliminowanie
stosowania obornika pod ziemniaki,
szeroki rozstaw międzyrzędzi (75-90cm),
mechaniczno-chemiczna lub chemiczna
kontrola zachwaszczenia, stosowanie
szczelnej ochrony plantacji przed chorobami
i szkodnikami (8-12 zabiegów), coraz
częściej stosowane nawadnianie plantacji,
oraz chemiczne lub mechaniczno-chemiczne
niszczenie łęcin. Zbiór prowadzony jest
przy pomocy wysokowydajnych maszyn
zbierających (kopaczek lub kombajnów).
Stosowanie tej technologii, chociaż
charakteryzuje się ona wysokimi kosztami
uprawy, sprzyja uzyskiwaniu wysokich
plonów z dużym udziałem plonu handlowego
w plonie ogólnym, osiąganiem wysokich
parametrów cech użytkowych plonu,
a w połączeniu z dużą koncentracją produkcji
Najbardziej
rozpowszechnio-
nym aktualnie
w uprawie
ziemniaka
w Polsce jest
niskonakładowy
system
konwencjonalny.
Ekologiczna plantacja ziemniaka jadalnego
Tabela 1 Struktura stosowanych w Polsce systemów produkcji ziemniaka w 2015 roku (dane szacunkowe IHAR - PIB Oddział Jadwisin).
SYSTEMY
GOSPODAROWANIA
LICZBA
GOSPODARSTW
(TYS.)
ŚREDNIA WIELKOŚĆ
PLANTACJI
W GOSPODARSTWIE (HA)
POWIERZCHNIA UPRAWY
ZIEMNIAKA (TYS. HA)
Niskonakładowy
Ekologiczny
Średnio-intensywny
Intensywny
350,0
4,0
38,0
8,0
0,29
0,46
2,60
12,0
101,5
1,8
98,8
96,0
Ogółem
400,0
0,66
298,1
36
PRODUKCJA ROŚLINNA
NUMER 21
