U
biegły sezon potwierdził, jak ważne
są również warunki pogodowe: opady
i ich rozkład w okresie wegetacji, a także
temperatury powietrza. W tradycyjnej uprawie
gleby należy wykonać orkę jesienią. Także
w przypadku stosowania obornika należy
zastosować go jesienią, gdyż
zastosowany
wiosną wymaga
do mineralizacji
wody, która
jest niezbędna
dla wschodów
i rozwoju kukurydzy.
Bronowanie pola
wiosną przerywa
parowanie wody
z gleby. Jest to zabieg,
który powinien być
wykonany możliwie jak
najwcześniej.
Siew kukurydzy
powinien być
wykonany
w starannie uprawioną
glebę, bez grud i brył, gdyż utrudniają one
wschody roślin i powodują ich
nierównomierność. Ponadto brak
jest penetracji doglebowych
herbicydów do nasion
chwastów. Obecnie coraz
powszechniej stosowane
są uproszczone,
bezorkowe uprawy gleby
pod siew kukurydzy.
Może to być siew
bezpośredni
w ściernisko lub –
w naszych warunkach
częściej stosowany – siew
w pas gleby uprawionej
pod rzędy kukurydzy, podczas
gdy międzyrzędzia pozostają
nieuprawnione z pozostałościami
resztek pożniwnych i pełnią
funkcję mulczu (tzw. strip-till, czyli
uprawa pasowa). Jest to tzw. uprawa
konserwująca, która ma na celu zatrzymanie
wody i zapewnienie rozwoju organizmom
glebowym (bakterie, dżdżownice i inne).
Uprawa gleby powinna być wykonana
na głębokość siewu (5-6 cm na glebach
cięższych i 6-8 cm na glebach lżejszych),
aby nasiona były ułożone na twardym,
podsiąkającym podłożu. Prędkość siewu
większa niż 6-7 km/h ma negatywny wpływ
na plonowanie, gdyż nasiona są rozmieszczone
w nierównych odległościach w rzędach. Siew
należy wykonać w optymalnym terminie, gdy
gleba jest odpowiednio nagrzana (nie mniej
niż 8 °C na głębokości siewu). Wskaźnikami
fenologicznymi terminu siewu jest kwitnienie
mniszka lekarskiego, porzeczki, tarniny
i czeremchy. Na przeważającym obszarze kraju
jest to III dekada kwietnia, ale w rejonach
Polski południowo-zachodniej i częściowo
Objawy braku potasu, brązowo żółte
przebarwienia brzegów blaszek liściowych
15
PRODUKCJA ROŚLINNA
