zachodniej jest to II dekada kwietnia. W rejonach
północnych, szczególnie w Polsce północno-
wschodniej termin siewu przypada na przełomie
III dekady kwietnia i I dekady maja.
Ważny jest dobór odmiany o odpowiedniej
wczesności do rejonu uprawy, a także obsada
roślin na hektar (około 80 tysięcy na ziarno i około
100 tysięcy na kiszonkę). Odmiany średniopóźne
(FAO 260-290) są przydatne wyłącznie do stref
najcieplejszych Polski południowo-zachodniej
i południowo-wschodniej (poza Roztoczem),
a odmiany wczesne i średniowczesne (FAO
do 210-220 na ziarno i 230-240 na kiszonkę)
do rejonów Polski północnej. Odmiany
średniowczesne i średniopóźne (FAO 230-260)
wykazują przydatność do uprawy w rejonie
środkowym. W Krajowym Rejestrze jest
obecnie zarejestrowanych prawie 180 odmian
kukurydzy, w tym 27 najnowszych odmian, które
zarejestrowano w lutym 2016 roku. Na polskim
rynku jest dostępnych co najmniej drugie tyle
odmian zarejestrowanych w innych krajach UE,
z tzw. katalogu europejskiego (CCA).
Nawożenie. Kukurydza w uprawie na ziarno
i na kiszonkę wytwarza bardzo wysokie plony
i należy do roślin o wyjątkowo wysokich
wymaganiach pokarmowych. Koszty nawożenia
stanowią 25-30% całkowitych kosztów produkcji
kukurydzy. Do określenia dawek nawozów
konieczna jest znajomość zasobności gleb. Bardzo
ważnym czynnikiem jest określenie oczekiwanych
plonów ziarna lub suchej masy kiszonki.
Do wytworzenia 1 tony ziarna kukurydzy
z odpowiednią ilością słomy lub 2 ton suchej
masy kiszonki potrzebne jest około 23 kg N,
11 kg P2O5, 28 kg K2O, 6 kg MgO i 4 kg SO3.
Zapewnienie potrzeb pokarmowych kukurydzy
przy plonie ziarna 8 ton z hektara lub plonie
kiszonki 16 ton suchej masy z hektara wymaga
dostarczenia do gleby na 1 hektar pierwiastków
w ilości 185 kg N, 85 kg P2O5, 225 kg K2O
i 55 kg MgO. W zależności od zasobności gleby
w wymienione składniki pokarmowe (średnia
lub wysoka), dokonuje się odpowiedniej
korekty nawożenia. Dalsza korekta jest możliwa
w przypadku stosowania nawozów organicznych,
co jest zwykle praktykowane przy produkcji
kukurydzy na kiszonkę powiązanej z chowem
bydła mlecznego lub mięsnego, a niekiedy
również przy produkcji kukurydzy na ziarno.
Wówczas nawożenie mineralne ma charakter
uzupełniający i może być zredukowane zgodnie
z zasadami przedstawionymi w załączonej
tabeli. Obornik bydlęcy zawiera dużo potasu,
a obornik od trzody chlewnej dużo fosforu. Słoma
kukurydziana pozostała po zbiorach kukurydzy
na ziarno ma około 40% wartości nawozowej
obornika i zawiera duże ilości potasu. Nawozy
organiczne są bogate również w mikroskładniki.
Kukurydza wolna od chwastów od początku
wegetacji
Aplikacja herbicydu z substancją aktywną
typu regulatora wzrostu w zbyt późnej fazie,
objawy deformacji liści
POBIERANIE SKŁADNIKÓW POKARMOWYCH I POTRZEBY
NAWOZOWE KUKURYDZY
Składniki pokarmowe
N
P
2
O
5
K
2
O
MgO
Potrzeby pokarmowe (w kg) 1 t ziarna lub 2 t
suchej masy kiszonki3
23
11
28
6
Pobranie z gleby w kg przy plonie 8 t ziarna
lub 2 t suchej masy kiszonki
185
85
225
55
Poprawka na zawartość
składników w glebie
średnia
-50
-20
-40
-10
wysoka
-70
-40
-120
-30
Podstawowa dawka kg/ha przy plonie
ziarna 8 t/ha lub 2 t suchej masy kiszonki
(zawartość średnia)
135
65
185
45
Poprawka przy nawożeniu obornikiem 30
t/ha
-40
-15
-100
-30
Dawka nawozu kg/ha (na oborniku)
95
50
85
15
Źródło: Prof. dr hab. T. Michalski UP Poznań (wykorzystano za zgodą autora)
16
PRODUKCJA ROŚLINNA
NUMER 22
