11 października 2012 roku w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej zostało opublikowane rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 929/2012 z dnia 8 października 2012 roku rejestrujące w rejestrze chronionych nazw pochodzenia i chronionych oznaczeń geograficznych nazwę „jagnięcina podhalańska” (ChOG).
Jagnięcina podhalańska to mięso jagniąt rasy polska owca górska i cakiel podhalański, których wiek nie przekroczył 60 dni. Są to tuszki jagniąt uzyskujące wagę od 4 do 8 kg. Jagnięta żywione są wyłącznie mlekiem matki. Jagnięcina podhalańska cechuje się niskim otłuszczeniem tuszy i wyjątkową soczystością.
Ponadto mięso wyróżnia się jasnoróżową barwą i miękką, lecz sprężystą strukturą. Najbardziej charakterystyczną i wyróżniającą cechą jagnięciny podhalańskiej jest jej specyficzny smak i zapach zbliżony do dziczyzny, a szczególnie do zapachu sarniny.
Jagnięcina podhalańska cieszy się doskonałą opinią wśród odbiorców krajowych i zagranicznych. Na przestrzeni wielu wieków chowu owiec na Podhalu, ukształtowała się w oczach konsumentów silna renoma jagnięciny. Dzięki setkom lat kultywowania tradycji wypasu owiec górskich, a tym samym budowaniu silnej „marki” krajowi konsumenci utożsamiają jagnięcinę podhalańską z regionem, z którego pochodzi.
Renomę jagnięciny podhalańskiej dodatkowo wzmacnia świadomość konsumentów o silnie zakorzenionej tradycji pasterstwa oraz popularność etosu góralskiego.
Konsumenci szczególnie cenią jagnięcinę podhalańską za jej wyjątkowy i specyficzny zapach oraz delikatność mięsa. Jakość oraz walory smakowe i dietetyczne jagnięciny podhalańskiej sprawiły, że stała się ona specjałem kuchni góralskiej.
Obecnie już 36 polskich produktów zostało wpisanych do unijnych rejestrów.
Źródło: Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi,
Redakcja AgroNews, fot. sxc.hu