83 lata temu – 1 września Niemcy dokonały zbrojnej napaści na Polskę. Rozpoczęła się II wojna światowa – najkrwawszy konflikt XX wieku. W ciągu ponad pięciu lat okupacji Polska poniosła największe straty spośród wszystkich państw ogarniętych pożogą.
III Rzesza rozpoczęła przygotowania do uderzenia na Rzeczpospolitą po odrzuceniu przez nią niemieckich żądań terytorialnych – aneksji Wolnego Miasta Gdańska i zapewnienia korytarza eksterytorialnego przez Pomorze. Plan ataku zakładał wojnę błyskawiczną. Z końcem sierpnia 1939 r. Niemcy były gotowe do wojny.
Inwazję na pełną skalę poprzedził szereg incydentów granicznych, np. tzw. prowokacja gliwicka. Niemcy chcieli w ten sposób zrzucić odpowiedzialność za rozpoczęcie wojny na stronę polską i uniknąć walki na kilku frontach.
Polska samotnie stawiało czoła agresorowi
1 września 1939 roku wojska niemieckie bez wypowiedzenia wojny o świcie przekroczyły granice Rzeczypospolitej. Luftwaffe zbombardowała Wieluń, a pancernik Schleswig-Holstein otworzył ogień w kierunku Westerplatte. Polska, nie otrzymawszy pomocy od sojuszników, zmuszona była od początku działań wojennych samotnie stawiać czoła agresorowi. Sytuacja skomplikowała się znacznie 17 września 1939 r., kiedy wschodnią granicę Polski przekroczyła, bez wypowiedzenia wojny, Armia Czerwona. Osamotnione Wojsko Polskie nie mogło skutecznie przeciwstawić się agresji.
Poza prowadzeniem działań wojennych Rzesza Niemiecka od samego początku dokonywała masowych zbrodni na ludności cywilnej i jeńcach. Tortury, egzekucje, konfiskaty majątków. Kto nie zginął, ryzykował trafieniem do aresztu lub obozu koncentracyjnego. Polskie rodziny wyrzucano z domów i gospodarstw, wysyłano na tułaczkę…
Według historyków od września 1939 r. do maja 1945 r. zginęło ok. 6 mln Polaków. Spośród nich mniej niż 10 proc. to polegli w bezpośrednich działaniach wojennych. Pozostała część to ofiary terroru i ludobójstwa, które Niemcy metodycznie realizowali na okupowanych terytoriach.
Zdjęcie: #BezPrzedawNIEnia
