Plantacjom kukurydzy zagraża fuzarioza kolb kukurydzy

Fuzarioza kolb kukurydzy zagraża plantacjom kukurydzy. Wysoka temperatura i wilgotność powietrza, które aktualnie panują, sprzyjają rozwojowi tej choroby. Największe zagrożenie występuje w tej chwili w woj. opolskim.

Fuzarioza kolb kukurydzy to bardzo groźna choroba w tej uprawie. Ziarniaki porażone we wczesnym stadium rozwojowym często zamierają. Zainfekowane później są słabo wykształcone, zdrobniałe, pękają lub gniją. Liście zamierają od dołu ku górze rośliny, a kolby zwisają ku dołowi.

Fuzarioza kolb kukurydzy – jak dochodzi do zakażenia?

Zakażenie roślin kukurydzy grzybami z rodzaju Fusarium spp. może nastąpić poprzez grzybnię znajdującą się w glebie i resztkach pożniwnych oraz przez przerastającą stopniowo roślinę aż do kolb.

– Objawy chorobowe na kolbach są wyraźnie widoczne na liściach okrywowych kolb w okresie dojrzałości mlecznej i woskowej, w postaci grzybni patogena, o barwie białej, różowej lub czerwonawej – informuje PIORiN.

Zakażenie może nastąpić także drogą powietrzną – przez zarodniki konidialne. Wnikają one do wnętrza roślin np. poprzez zranienia spowodowane żerowaniem szkodników.

Fuzarioza kolb kukurydzy – najgroźniejsze mikotoksyny

Największa szkodliwość fuzariozy kolb polega na wytwarzaniu przez wywołujące ją grzyby metabolitów wtórnych zwanych mikotoksynami.

– Do najgroźniejszych mikotoksyn należą: deoksyniwalenol, zearalenon i fumonizyny. Są to silne trucizny dla ludzi i zwierząt hodowlanych. Badania wykazały, że związki te posiadają szkodliwe właściwości mutagenne, teratogenne, estrogenie i inne – czytamy w „Poradniku sygnalizatora ochrony kukurydzy” Instytutu Ochrony Roślin w Poznaniu.

Zwalczanie choroby

Decyzję o zwalczaniu choroby na plantacjach kukurydzy należy podjąć po przeprowadzeniu obserwacji, po wyłonieniu się kolb z pochwy liściowej. Należy zwrócić uwagę na obecność objawów chorobowych na liściach okrywowych kolb, a następnie na kolbach. Podjęcie decyzji o przeprowadzeniu zabiegu z wykorzystaniem odpowiedniego fungicydu powinno nastąpić w momencie, gdy porażeniu ulega nie więcej niż 1 proc. powierzchni kolby.

Chorobę zwalcza się także pośrednio poprzez ograniczanie wpływu czynników jej sprzyjających:

• stosowanie zdrowego materiału siewnego,
• staranne przyorywanie i niszczenie resztek pożniwnych,
• właściwy płodozmian,
• wczesny zbór,
• uprawę odmian odpornych na chorobę,
• zwalczanie szkodników, zwłaszcza omacnicy prosowianki i rolnic.

Redakcja AgroNews, fot. prof. Marek Korbas