Polskie Stowarzyszenie Obsługi Rolnictwa POLSOR powołano w 2012 r. do reprezentowania środowiska firm dystrybucyjnych, działających w obszarze zaopatrzenia rolnictwa w środki do produkcji.
Aktualnie członkami wspierającymi są firmy: Agro-Sieć, Agrosimex, Ampol-Merol, Agrii, Chemirol, Chempest, Narolco, Osadkowski SA, Osadkowski-Cebulski, Procam, Progress-Chem, Scandagra. Jednym z celów Stowarzyszenia jest reprezentowanie interesów jego członków wobec organów władzy administracyjnej szczebla centralnego, władz samorządów lokalnych i instytucji ustawodawczych.
POLSOR jest członkiem organizacji COCERAL, która ma siedzibę w Brukseli oraz członkiem Federacji Gospodarki Żywnościowej RP. Na Walnym Zgromadzeniu, które odbyło się 3 marca, dokonano wyboru nowych władz POLSOR. W skład Zarządu weszli: Marek Pytelewski – przewodniczący, Marek Pawłowski – v-ce przewodniczący, Henryk Fosiński, Jan Świć i Piotr Kara – jako członkowie.
„Głównymi celami Stowarzyszenia w tej kadencji będzie kontynuacja rozpoczętych działań oraz proaktywna polityka zajmowania się potencjalnymi problemami i zagrożeniami, jakie mogą stanąć przed naszą branżą i rolnictwem. POLSOR będzie intensyfikował działania w takimi instytucjami, jak ECPA, PSOR, Copa-Cogeca, itp. Dołożymy starań, by głos polskiego biznesu, reprezentującego polskie rolnictwo był dobrze słyszalny w Brukseli i w organach legislacji krajowej. Będziemy pracować w ramach projektu przeciwdziałania wprowadzaniu nielegalnych środków ochrony roślin, nawozów i materiału siewnego, aktywnie współdziałać z PIORIN i instytucjami, mającymi wpływ na kształt i funkcjonowanie rynku rolnego w Polsce. Będziemy brać czynny udział w ograniczeniu wycofania zbyt dużej ilości substancji aktywnych z rynku oraz przy stanowieniu prawa europejskiego i jego transplantacji w kraju. Ponadto POLSOR nadal prowadzić będzie działalność edukacyjno – oświatową oraz promocyjną, reprezentować interesy branży i zajmować się problemami, które dostrzegamy w bliższej i dalszej przyszłości" – podkreślił Marek Pytelewski.
Marek Pytelewski – przewodniczący
Po zakończeniu Walnego Zgromadzenia, członkowie zapoznali się z informacją na temat „Ewolucji wspólnej polityki rolnej UE i jej perspektyw”, którą przedstawił prof. dr hab. Jerzy Wilkin, kierownik Zakładu Integracji Europejskiej Instytutu Rozwoju Wsi i Rolnictwa PAN.
prof. dr hab. Jerzy Wilkin, kierownik Zakładu Integracji Europejskiej Instytutu Rozwoju Wsi i Rolnictwa PAN
Profesor powiedział m.in.: „Konieczność Wspólnej Polityki Rolnej (WPR) zapisano już w Traktacie Rzymskim z 1957r., stanowiącym fundament Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej (później Unii Europejskiej). Przez pierwsze dziesięciolecia była to najbardziej rozbudowana i najkosztowniejsza polityka Wspólnoty (pochłaniała nawet ponad 70% budżetu). Cele, zasady i narzędzia WPR ulegały dużym zmianom, w zależności od sytuacji wewnętrznej i zewnętrznej Wspólnoty. Dwie najważniejsze, całościowe reformy WPR, to przyjęta w 1992 r. tzw. reforma MacSharry’ego i reforma uzgodniona w 2003 r. na szczycie UE w Luksemburgu. Pierwsza reforma spowodowała ograniczenie interwencji UE na rynku (zwłaszcza przez ceny i cła), zastępując ją płatnościami bezpośrednimi, rozszerzyła zakres programów rolno-środowiskowych i zainicjowała działania, służące rozwojowi obszarów wiejskich (rural development). Reforma z 2003 r. poprzedzała rozszerzenie UE o 10 nowych krajów członkowskich, wprowadzając m.in. uproszczony system płatności bezpośrednich. Polska wraz z 9 innymi krajami wstąpiła do UE 1 maja 2004 r. Wdrażanie WPR w Polsce odbyło się bardzo sprawnie, z korzyścią dla polskiego rolnictwa i mieszkańców wsi. Kraj nasz stał się największym w Unii beneficjentem tzw. II filara WPR, z którego finansowany jest Program Rozwoju Obszarów Wiejskich (PROW). W latach 2004-2013 rolnictwo i obszary wiejskie w Polsce były wspierane kwotą 5-6,5 mld euro rocznie. Nigdy przedtem nasze rolnictwo nie otrzymywało tak dużego wsparcia publicznego. Prawie 55% tego wsparcia dokonywało się przez płatności bezpośrednie. (-) Od wielu lat polityka rolna Unii jest dość powszechnie krytykowana, ale od początku lat 1990-ych ukształtowały się nowe podstawy tzw. legitymizacji WPR. Należą do nich m.in. docenienie znaczenia wielofunkcyjności rolnictwa, której częścią jest dostarczanie społeczeństwu dóbr publicznych, takich, jak troska o zachowanie bioróżnorodności na obszarach wiejskich i inne pozytywne efekty właściwej działalności rolniczej dla środowiska przyrodniczego, społecznego oraz kulturowego wsi.
Wśród priorytetów WPR na lata 2014-2020 wymienić należy: wzmacnianie konkurencyjności europejskiego rolnictwa (inteligentny rozwój, innowacyjność, transfer wiedzy), przestrzeganie zasad zrównoważonego rozwoju i poprawa spójności społeczno-ekonomicznej na obszarze Wspólnoty. Przyszłość WPR po 2020 r. jest bardzo niepewna. Na jej kształt mogą wpływać m.in.: niejasny kształt UE – Brexit, dalsze rozszerzenie Unii, ograniczenie budżetu WPR na rzecz innych priorytetów UE, w tym polityki imigracyjnej, zwiększenie znaczenia II filara WPR kosztem płatności bezpośrednich, skutki porozumienia z USA (TTIP), konsekwencje „umowy klimatycznej”, a także częściowa renacjonalizacja polityki rolnej”.
Te stwierdzenia profesora, zwłaszcza dotyczące możliwości ograniczenia płatności bezpośrednich, wywołały ożywioną dyskusję wśród uczestników spotkania. Wszak zebrani reprezentowali biznes, w którym ostatnim ogniwem łańcucha dostaw jest rolnik, końcowy użytkownik środków do produkcji, posiadający określony potencjał nabywczy.
Ciekawa była też prelekcja, dotycząca organizacji COCERAL. Reprezentująca ją Francesca Ortolan opowiedziała o historii powstania i roli organizacji. Zrzesza ona 28 członków z 18 krajów UE, którzy reprezentują 3500 firm, zajmujących się obrotem zbożami, rzepakiem, olejem; przetwórców, dystrybutorów środków do produkcji i handlowe organizacje spółdzielcze. Głównym obszarem działania jest reprezentowanie organizacji handlowych, wsparcie informacyjne, monitorowanie regulacji unijnych, reagowanie i przeciwstawianie się potencjalnym zagrożeniom, wynikającym z działań Komisji Europejskiej czy Parlamentu Europejskiego.
Ostatnio COCERAL podejmuje działania, zmierzające do ograniczenia dostępu fałszywych środków ochrony roślin do rynku UE, pilnie śledzi i zabiera głos w kwestii usunięcia wielu substancji czynnych z listy dostępnych środków ochrony roślin. W ramach tych działań COCERAL tworzy wspólne stanowisko z ECPA i Copa-Cogeca i łącząc siły, dociera do członków Komisji Europejskiej i europarlamentarzystów. Te zagadnienia są szczególnie ważne dla środowiska dystrybucji, stąd duże zaangażowanie Stowarzyszenia w przedsięwzięciach COCERAL.
Członkowie POLSOR wysłuchali też informacji, zaprezentowanej przez przedstawicieli ECPA, Friedricha Laubschera oraz Paula Brune, o inicjatywie zwanej Projekt Cristal. Przedsięwzięcie dotyczy znakowania środków ochrony roślin kodami QR, już na etapie ich produkcji. Umożliwiłoby to „śledzenie” produktów, począwszy od fabryki aż do końcowego użytkownika. Skanowanie kodów z opakowań środków, wprowadzanych do magazynu, a tym samym do systemu, pomogłoby w prowadzeniu gospodarki magazynowej.
Umożliwiłoby kontrolę towarów wychodzących z magazynu do rolnika. W przypadku reklamacji sprzedający mógłby upewnić się, czy rzeczywiście dotyczy ona towaru, który wyszedł z jego magazynu. Umieszczanie kodów na opakowaniach mogłoby znacznie ograniczyć rynek nielegalnych i fałszywych środków ochrony roślin. Oprócz korzyści są też wady projektu: konieczność zainwestowania w drogie systemy logistyczne do zarządzania gospodarką magazynową.
Te i inne inicjatywy wchodzą w zakres prac Stowarzyszenia, które za główny cel wyznaczyło sobie możliwość zapewnienia firmom dystrybucyjnym dalszego rozwoju, w przejrzystych warunkach rynkowych szeroko pojętego rolnictwa zrównoważonego.
Wiecej informacji: http://www.polsor.pl/
Piotr Godlewski