Piątkowa sesja przyniosła spadki cen kontraktów terminowych na zboża i oleiste zarówno w Chicago, jak i na europejskim Matifie. Choć przecena nie była dramatyczna, inwestorzy zareagowali nerwowo na niespodziewaną zapowiedź Donalda Trumpa, który zagroził nałożeniem 50-procentowych ceł na import z Unii Europejskiej już od czerwca. Pomimo późniejszego odroczenia terminu do 9 lipca, rynki obawiały się możliwej eskalacji wojny celnej, która mogłaby uderzyć w eksport rolny USA.
Chicagowskie kontrakty traciły, ale nieznacznie
W Stanach Zjednoczonych przeceny były umiarkowane – najbliższe serie na kukurydzę, soję i pszenicę straciły od 0,4% do 0,8%. Spadki zostały częściowo zniwelowane przez nagłe osłabienie dolara, które miało miejsce pod koniec tygodnia. Kurs euro względem dolara wzrósł w piątek aż o 0,7%, osiągając poziom ponad 1,36, najwyższy od dwóch tygodni.
Silna reakcja walutowa była następstwem niepewności co do polityki gospodarczej USA i przypomnienia rynkom, jak nieprzewidywalny potrafi być Donald Trump, szczególnie w kontekście polityki handlowej.
Matif pod większą presją
Znacznie mocniej przecenione zostały kontrakty na pszenicę i kukurydzę na paryskiej giełdzie Euronext-Matif. Silne umocnienie euro w relacji do dolara przełożyło się na pogorszenie konkurencyjności unijnego eksportu zbóż, co spotęgowało spadki cen.
Nie pomógł nawet raport FranceAgrimer, który po raz kolejny wykazał pogorszenie stanu upraw pszenicy we Francji, głównie za sprawą niekorzystnych warunków pogodowych. Analogicznie, w USA USDA przez dwa tygodnie z rzędu raportowało pogorszenie kondycji pszenicy ozimej, choć oceny nadal pozostają na najwyższym poziomie od lat.
Spekulanci odkupują kontrakty, ale trend się odwraca
Jeszcze na początku zeszłego tygodnia rynki mocno rosły. Inwestorzy finansowi, dostrzegając problemy pogodowe w Chinach, Europie i Rosji, zaczęli odkupować rekordowe pozycje krótkie w pszenicy SRW. To uruchomiło falę wzrostów nie tylko na pszenicy, ale także na kukurydzy i soi. Trend wzrostowy przeniósł się również na Matif.
Jednak końcówka tygodnia przyniosła realizację zysków i spadki, które częściowo zniwelowały wcześniejsze zwyżki. W przypadku amerykańskich kontraktów przecena była umiarkowana, natomiast unijna pszenica i kukurydza oddały nawet połowę wzrostów.
Rzepak i soja w fazie konsolidacji
Tymczasem notowania unijnego rzepaku od połowy maja konsolidują się w przedziale 480–490 euro za tonę, po wcześniejszym wzroście o ok. 10 euro w dniach 12–13 maja. Wsparciem dla cen rzepaku jest ograniczona podaż nasion przed nowymi zbiorami, co zwiększa presję popytową.
Na rynku międzynarodowym wysokie ceny utrzymuje również kanadyjska canola, która nadal notuje się w okolicach kilkuletnich maksimów. Przyczyną są bardzo niskie zapasy oraz deficyt opadów w kluczowych regionach produkcyjnych Kanady.
Soja w Chicago także pozostaje w trendzie bocznym powyżej długoterminowych minimów. Choć eksport soi z USA osłabł na tle tańszej oferty z Ameryki Południowej, to rynek nie spodziewa się dalszych spadków cen. Wpływa na to zarówno prognozowany niższy areał zasiewów, jak i nadzieje na zwiększenie udziału biodiesla w paliwach, co może zwiększyć wewnętrzny popyt.
Perspektywy: niepewność utrzyma się na rynkach
Rynki rolne wchodzą w nowy tydzień z mieszanymi nastrojami. Z jednej strony pogarszająca się kondycja upraw oraz zmienność pogodowa mogą wspierać ceny. Z drugiej – niepewność związana z możliwą wojną celną między USA a UE, w połączeniu z ryzykiem walutowym, może zniechęcać inwestorów i sprzyjać dalszej realizacji zysków.
Wszystko wskazuje na to, że kolejne dni będą okresem podwyższonej zmienności, a kluczowe dla dalszych ruchów cen będą dane o kondycji upraw (Crop Progress we wtorek) oraz rozwój sytuacji politycznej między USA a Unią Europejską.
