Na czym polega prawidłowa izolacja tarasu? Jak czytamy na www.e-dach.pl, "dobrze zaprojektowany taras jest ozdobą każdego domu. Jednak źle wykończony i niewłaściwie zaizolowany może już po pierwszej zimie wymagać remontu.
Na tarasie można w ciepłe dni ustawić leżak do opalania, poczytać książkę czy urządzić grilla. Dobrze, jeśli mamy możliwość zaprojektowania go przy domu. Jednak kilka drobnych błędów wykonawczych szybko może sprawić, że taras zamiast zdobić dom zacznie go szpecić. Często zdarza się, że z tarasów już po roku czy dwóch odpadają płytki, a w pomieszczeniach pod tarasami pojawia się wilgoć.
Taras i balkon – pojęcia te, choć używa się ich zamiennie, nie mają ze sobą wiele wspólnego. Balkon jest jedynie płytą wystającą ze ściany, natomiast taras – w zależności od jego rodzaju – spełnia jednocześnie rolę stropu lub jest płytą leżącą na gruncie, ewentualnie stojącą na słupach. Taras, szczególnie zaprojektowany nad pomieszczeniem, musi spełniać warunki stawiane przegro dom budowlanym, w odróżnieniu od balkonu, który przenosi jedynie obciążenie własne i użytkowe oraz odprowadza wodę opadową.
Taras na gruncie
Płyta takiego tarasu może zostać wylana bezpośrednio na gruncie, lub na specjalnie do tego celu wykonanych fundamentach. Jednym z najczęściej popełnianych błędów, szczególnie w przypadku wykonywania tarasu na fundamentach, jest brak izolacji poziomej. Często można spotkać się z następującym widokiem – nowy dom posiada dobudowany taras, z którego ścianek odpadają płytki co kołowe. Dzieje się tak na skutek pominięcia izolacji poziomej podczas wykonywania ścian tarasu.
W wyniku podciągania kapilarnego wilgoć z gruntu poprzez fundamenty dostaje się do ścian, a więc i pod płytki cokołowe, którymi obłożony jest taras. Wraz z nadejściem pierwszych mrozów woda pod płytkami zamarzając zwiększa swoją objętość i odrywa okładzinę od ściany. Aby w naszym przypadku nie sprawdził się taki właśnie scenariusz musimy dopilnować wykonania przeciwwodnej izolacji poziomej – identycznej jak dla typowej ściany zewnętrznej. Samą natomiast płytę tarasu posadowionego na gruncie wykonuje się z uwzględnieniem następujących warstw:
- okładzina podłogowa,
- płyta betonowa,
- podsypka żwirowa,
- grunt.
Po wytyczeniu tarasu wykonujemy wykop, w którym powinno znaleźć się około 20 cm podsypki żwirowej – wykonuje się ją w czterech etapach, zagęszczając mechanicznie każdą warstwę żwiru. Kolejną warstwę stanowi zbrojona, zdylatowana od ściany (pasek styropianu o grubości 2 cm) płyta betonowa o spadku 2 %. Bezpośrednio na płycie, za pomocą mrozoodpornego i elastycznego kleju układamy okładzinę podłogową. Dylatacja przyścienna ze styropianu powinna zaczynać się kilka cm w warstwie podsypki żwirowej i kończyć kilka cm ponad warstwą płyty betonowej. Wystający przy ścianie styropian zakryty zostanie maskującą warstwą płytek przyściennych. Przyjmując takie rozwiązanie konstrukcyjne pamiętajmy o tym, że płyta tarasu powinna znajdować się na podobnej wysokości, co podłoga na parterze domu.
Taras nad pomieszczeniem ogrzewanym
Taras nad pomieszczeniem spełnia jednocześnie wszystkie funkcje dachu płaskiego. Musi w związku z tym sprostać wymaganiom dotyczącym szczelności i izolacyjności cieplnej. Dach (taras) taki ma poza tym przenosić na ściany obciążenie własne, śniegiem i – co jest dla dachu funkcją nietypową – ciężar przebywających na nim ludzi, mebli itd. Aby taras spełniał stawiane mu oczekiwania musi mieć właściwie wykonaną hydroizolację. Błędy popełnione w tym punkcie mogą ujawnić się w postaci wilgoci na suficie w pomieszczeniu pod tarasem. W okresie zimowym, gdy pomieszczenie pod tarasem jest ogrzewane, na jego zewnętrznej powierzchni temperatura może spadać dużo poniżej zera. W nieprawidłowo wykonanej i zaizolowanej płycie naprężenia rodzące się w takich warunkach mogą spowodować odspajanie się okładziny ceramicznej. Ważne jest więc także zastosowanie elastycznego, mrozoodpornego kleju do płytek oraz fugi przeznaczonej do zastosowania na zewnątrz budynków.
Taras nad pomieszczeniem ogrzewanym powinien zostać zaprojektowany i wykonany z uwzględnieniem następujących warstw (patrząc od dołu):
1)strop,
2)warstwa wyrównawcza grubości około 4 cm ze spadkiem 2%,
3) warstwa izolacji paroszczelnej,
4) izolacja termiczna – styropian grubości około 12 cm,
5) jastrych,
6) izolacja wodoszczelna (2 x papa na lepiku),
7) podsypka – 2 cm drobnego piasku,
8) warstwa poślizgowa,
9) warstwa dociskowa z betonu,
10) posadzka.
Zadaniem podsypki z piasku jest odprowadzanie z płyty tarasu nadmiaru wilgoci, która mogłaby przenikać do wnętrza płyty i gromadzić się na warstwie wodoszczelnej. Izolacja wodoszczelna powinna być wywinięta na ściany budynku na około 15 cm. Warstwa poślizgowa niwelować ma niekorzystne naprężenia, jakie powstawałyby w płycie tarasu zimą na skutek różnicy temperatur pod pomieszczeniem ogrzewanym, a w górnych warstwach tarasu. Tarasy o znacznych powierzchniach powinny być poprzecinane dylatacjami na pola o wielkości około 2 x 2 m. Dylatacje wykonuje się w warstwie posadzki i niższej. Powstałe szczeliny można wypełnić kitem asfaltowym ułożonym na podsypce z piasku lub specjalnie do tego celu przeznaczoną masą." Tak zabezbieczony teras nie pozwoli dostać się wilgoci do budynku.
Redakcja AgroNews
fot. sxc.hu
