Główny Lekarz Weterynarii informuje, że w 2021 r. (stan na 14.12.2021) wściekliznę u zwierząt domowych i dzikich stwierdzono w 3 województwach: mazowieckim, podkarpackim i świętokrzyskim.
U zwierząt domowych stwierdzono 8 przypadków tej choroby w woj. mazowieckim:
– 6 przypadków wścieklizny potwierdzono u kotów, w powiatach: radomskim, wołomińskim, garwolińskim oraz m. st. Warszawa,
– 2 przypadki zostały stwierdzone u psów, w powiatach kozienickim i otwockim. Zwierzęta, u których wykryto chorobę, nie były szczepione przeciwko wściekliźnie. W przypadku 4 ww. zwierząt doszło do ich kontaktu z człowiekiem, a tym samym ryzyka zakażenia.
Wścieklizna jest zakaźną wirusową chorobą ssaków (w tym ludzi – dlatego należy do zoonoz), która atakuje centralny układ nerwowy i praktycznie zawsze kończy się śmiercią. Wirus wścieklizny znajduje się w szczególności w ślinie, a główną drogą zakażenia jest pogryzienie. Chore zwierzę może stać się agresywne, nie odczuwa lęku przed ludźmi, co może prowadzić do pokąsania. Osoba pogryziona przez chore zwierzę może zostać skierowana na szczepienie poekspozycyjne, dlatego istotne jest szybkie zgłoszenie kontaktu z podejrzanym zwierzęciem do właściwych miejscowo: Powiatowego Inspektoratu Weterynarii oraz Powiatowej Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej.
Zgodnie z obwiązującymi przepisami prawa, posiadacze psów zobowiązani są zaszczepić je przeciwko wściekliźnie w terminie 30 dni dnia ukończenia przez zwierzę 3 miesiąca życia, a następnie nie rzadziej niż co 12 miesięcy od dnia ostatniego szczepienia.
Szczepienie kotów nie jest obowiązkowe, jednak mając na uwadze ryzyko zakażenia szczególnie w tych województwach, w których stwierdzono przypadki wścieklizny w bieżącym roku, w trosce o ich i swoje bezpieczeństwo warto poddać je szczepieniom. Koty wychodzące często znajdują się poza kontrolą swoich właścicieli i są szczególnie narażone na kontakt z chorymi zwierzętami, a tym samym mogą stać się źródłem wścieklizny dla ludzi.
Jednocześnie, GLW apeluje o zachowanie ostrożność przy kontaktach ze zwierzętami wolno żyjącymi.
Źródło: GIW
