Zapotrzebowanie na siarkę podobnie jak i inne składniki jest różne w poszczególnych fazach rozwojowych roślin. Największe potrzeby obserwuje się u roślin z rodziny krzyżowych i liliowatych.
Generalnie pod względem zapotrzebowania na ten składnik rośliny uprawne można podzielić na 4 grupy:
- Rośliny o bardzo dużym zapotrzebowaniu na siarkę, tj. rzepak, kapusta, rzodkiew i gorczyca – pobierające 50-70 kg tego składnika z 1 ha.
- Rośliny z grupy liliowatych / czosnek, cebula, pory / o dużym zapotrzebowaniu/, pobierające z plonem 30-40 kg siarki
- Rośliny o średnim zapotrzebowaniu – pobierające 20-30 kg siarki, należące do rodziny motylkowatych, w tym głównie koniczyna i lucerna oraz kukurydza i buraki cukrowe
- Rośliny o stosunkowo niewielkim zapotrzebowaniu czyli zboża, trawy pastwiskowe i kośne oraz ziemniaki, które pobierają 10-20 kg S/ha.
Rzepak jest rośliną o największym zapotrzebowaniu, i na wyprodukowanie 1 tony nasion pobiera 16 kg tego składnika. Wysokie zapotrzebowanie rzepaku na siarkę tłumaczy się dużą zawartością glukozynolanów nadających smak i zapach produktom roślinnym wytwarzanych z nasion roślin krzyżowych. Generalnie wysokie zapotrzebowanie roślin z tej grupy spowodowane tym, że wymienione rośliny mają niską efektywność wewnętrznego wykorzystania tego składnika i relatywnie wysoką zdolność do pobierania siarczanów.
Rośliny liliowate natomiast, produkują specyficzne związki siarkowe warunkujące ich wartość użytkową oraz smak i zapach. Rośliny strączkowe potrzebują siarki do produkcji białka oraz symbiozy z bakteriami wiążącymi azot z powietrza. Kukurydza i buraki pobierają znaczne ilości siarki ze względu na wielkość wytwarzanej biomasy. Zboża i ziemniaki potrzebują stosunkowo mniej tego składnika.
Rozdział siarki pomiędzy poszczególne części użyteczne rolniczo i pozostałe organy jest różny i zależy od gatunku rośli. Na przykład około 80% całkowitej siarki pobranej przez cebulę ulokowane jest w części podziemnej, w przypadku rzepaku 25% w nasionach. Z kolei zboża i strączkowe transportują do nasion 50-60% całkowitej siarki obecnej w roślinach. Jeżeli resztki roślinne wracają po zbiorze do gleby wówczas siarka w nich zgromadzona może być wykorzystane przez rośliny następcze.
Planując nawożenie ważne jest aby poza znajomością zasobności gleb uwzględnić również zapotrzebowanie w składniki przez poszczególne gatunków roślin, gdzie ważnym elementem jest także siarka.
Opracował: Benedykt Lipiński
