W związku ze wzrostem udziału zbóż w strukturze zasiewów znacznie wzrasta zagrożenie chorobami grzybowymi. Dlatego też duże znaczenia w uzyskaniu wysokiego plonu ma jakość materiału siewnego oraz jego zaprawianie. Grzyby chorobotwórcze są główną przyczyną spadku plonu i niskiej jakości ziarna.
Zarodniki chorób grzybowych znajdują się zarówno na ziarniakach, jak i w glebie. Mogą atakować praktycznie przez cały czas począwszy od siewu do fazy kłoszenia zbóż.
Zaprawianie ziarna ogranicza występowanie wielu chorób, chorób niektóre z nich (np. głownia pyłkowa lub śnieć cuchnąca) można zwalczać tylko tym sposobem. Wiele zapraw ogranicza występowanie grzybów z rodzaju Fusarium powodujących zgorzel siewek oraz działają dodatkowo przeciwko chorobom liści do początku strzelania w źdźbło. Dlatego też zaprawianie powinno być podstawą w każdej technologii uprawy roślin.
Często jest ono jednak niedoceniane. Istota zaprawiania polega na równomiernym naniesieniu na powierzchnię ziarniaka odpowiedniej ilości preparatu.
Nasiona można zaprawiać na sucho, półsucho i mokro.
Przy zaprawianiu na sucho zaprawy nanoszone są bezpośrednio na nasiona. Problemem w tym sposobie jest słaba przyczepność preparatu do nasion oraz duże zapylenie.
W przypadku zaprawiania na półsucho nasiona zostają dokładnie zwilżone i wymieszane z małą ilością preparatu płynnego w odpowiednich zaprawiarkach.
Zaprawianie na mokro jest wykorzystywane stosunkowo rzadko, z uwagi na to, że można je stosować tylko do małych ilości nasion, jak i to, że trzeba je szybko wysiać lub dosuszyć. Przy wyborze dostępnej na rynku zaprawy rolnik winien kierować się m.in. tym jaką zaprawiarkę może użyć, jak również czy dana zaprawa jest zalecana do danego gatunku zboża, i czy chroni co najmniej przed kilkoma chorobami.
Źródło: Lubelski Ośrodek Doradztwa Rolniczego, www.wodr.konskowola.pl, fot. sxc.hu
