Dobrej jakości sianokiszonki nie jest łatwo zastąpić inną paszą, dlatego termin koszenia, wysokość koszenia oraz technika zbioru, mają bardzo istotny wpływ na produktywność użytku zielonego w całym sezonie.
Termin koszenia
Optymalnym terminem koszenia jest początkowy okres kłoszenia traw. Dla roślin motylkowych jest to początek pączkowania. W tym okresie zielona masa ma dużo cukrów i mało włókna. Cukry są niezbędne przy fermentacji mlekowej, a mała ilość włókna w masie zielonej ułatwia ugniecenie traw.
Wysokość koszenia
Równie ważna, obok terminu, jest wysokość koszenia. Optymalna wysokość to 6-7 cm. Ma to znaczenie dla późniejszego, szybszego odrostu trawy w następnym pokosie. Niskie koszenie powoduje, że drugi pokos będzie przesunięty w czasie. Koszenie poniżej 5 cm pozbawia roślinę substancji zapasowych, które są zgromadzone w dolnych pędach, dlatego też jej odrost jest wolniejszy. Poza tym, zbyt niskie koszenie jest niekorzystne przy zbiorze, podczas którego będzie zbierana nie tylko trawa, ale i zanieczyszczenia pogarszające jakość kiszonki.
Przetrząsanie
Kolejnym etapem po koszeniu jest przetrząsanie, aby zielona masa równomiernie traciła wodę i osiągnęła wilgotność na poziomie 30 – 35%.
Zakiszanie
Bardzo duży wpływ na zakiszanie ma zawartość cukrów. Im jest ona wyższa, tym materiał będzie się lepiej zakiszał. Natomiast im wyższa pojemność buforowa czyli ilość białka, tym materiał będzie trudniejszy w zakiszaniu.
Najlepsze gatunki traw do zakiszania, zawierające dużą ilość cukrów to: życica trwała, życica wielokwiatowa, życica mieszańcowa, kostrzewa łąkowa, kostrzewa trzcinowa miękkolistna oraz tymotka łąkowa. Rośliny motylkowe z uwagi na wysoki poziom białka będą trudniejsze w procesie zakiszania. Wysokie nawożenie runi łąkowej azotem wpływa na gromadzenie białka i związków azotowych niebiałkowych w roślinach, co wpływa niekorzystnie na proces kiszenia. Aby przyspieszyć proces zakiszania i zwiększyć stabilność, zabezpieczyć kiszonkę przed stratami, konieczne jest stosowanie dodatków kiszonkarskich.
Ugniecenie na pryzmie lub silosie
Kolejnym elementem przygotowania dobrej kiszonki jest odpowiednie jej ugniecenie na pryzmie lub w silosie. Najkorzystniej ugniatać ciężkim ciągnikiem warstwy o grubości ok. 40 cm.
Przykrycie
Przykrycie jest ostatnim elementem przygotowywania kiszonki. Dwie warstwy folii należy docisnąć oponami, ziemią lub workami z piaskiem.
Przy zastosowaniu odpowiednich mieszanek traw, dostosowaniu się do zaleceń dotyczących zbioru i zakiszania, mamy pewność, że wyprodukujemy paszę objętościową o najwyższych parametrach żywieniowych, czego Wam życzymy w nadchodzących zbiorach.
Źródło: Krowie na zdrowie
