Obecny udział wsparcie Wspólnej Polityki Rolnej wynosi 43% budżetu UE ale sygnalizownaie jest obniżenie tej wielkości, w związku a kosztami kryzysu w strefie EURO.
Do najważniejszych polskich sugestii zmian w strukturze WPR należą:
- wyrównanie wielkości dopłat bezpośrednich z wielkością płaconą „Starej Unii”,
- zmiana kryteriów dopłat z tzw. historycznych (byłych plonów referencyjnych) na obiektywny, obecny stan produkcji,
- Polska oraz Malta, Grecja, Łotwa, Cypr, Bułgaria, Republika Czeska, Estonia, Litwa, Rumunia i Portugalia nie zgadzają się na wydłużony okres konwergencji wielkości dopłat do 2019, a optują za grudniem 2013 roku,
- Polska neguje przyspieszony proces zazielenienia (ekstensyfikacji produkcji na obszarach Nowej UE) i zmniejszenia obszaru produkcji, kwalifikowanego do dopłat bezpośrednich,
- dyskutowana jest koncepcja obniżenia bardzo wysokich dopłat farmom wielkoobszarowym – swoista likwidacja „kominów” dopłat i skierowanie tej kwoty na II filar, czyli Rozwój Obszarów Wiejskich – koncepcja popierana przez Polskę,
- kwoty proponowane przez członków starej UE na tzw. zazielenienie, kraje nowej UE proponują skierować na rozwój gospodarstw małoobszarowych (na dostosowanie kierunku produkcji do zasobów, na intensyfikację i unowocześnienie technologii),
- Polska proponuje wzmocnienie filara II (PROW), tj. Rozwoju Obszarów Wiejskich,
- generalnie polskie propozycje zorientowane są na aktywizację gospodarstw i dalszą intensyfikację produkcji – wzmacnianie finansowe już rynkowo aktywnych,
- Polska jest zdecydowanie przeciwna tzw. cappingowi (od lat forsowanemu przez WTO), czyli stopniowemu zmniejszaniu wsparcia finansowego produkcji i kierowanie finansów dla II filaru, natomiast Polska sugeruje elastyczne traktowanie filarów I i II, co daje możliwość przenoszenia niektórych celów miedzy nimi,
- sugeruje się utrzymanie systemu SAPS – jednolitej płatności obszarowej.
![\"\"](\"/wp-content/uploads/files/Image/inne/632x280czascopy.jpg\")
Wspólna polityka UE wobec producentów zbóż i trzody chlewnej
Wspólna polityka UE wobec producentów zbóż i trzody chlewnej zawarta jest w zapisach o Wspólnej Organizacji Rynków. Do najważniejszych zapisów o rynku zbóż należą:
- skup interwencyjny nadwyżek zbóż celem podtrzymywania – stabilizacji ich cen. Dotyczy on pszenicy, kukurydzy, jęczmienia (w praktyce stosowany jest w skupie pszenicy). Dla polskich warunków kryteria tej interwencji są bardzo wygórowane: czas skupu 1 XI – 31 V, partie od 80 ton, z czasem płatności do 35 dni,
- dopłaty bezpośrednie do produkcji zbóż i rzepaku oraz roślin strączkowych z UE,
- 30% dopłaty uzupełniające z budżetu krajowego do zbóż z II filaru.
Wspólna Polityka Handlowa: - dotyczy ochrony rynku zbóż (bez rezerw paszowych – rzepaku i strączkowych). Wyraża się ona w stosowaniu licencji importowo-eksportowych; obowiązuje tzw. klauzula SSG, nakładająca dodatkowe opłaty w handlu z krajami trzecimi,
- Runda Urugwajska GATT/WTO od lat nakłania i nakazuje ograniczać wolumen subsydiów produkcyjnych, rynkowych i protekcjonizmu; najostrzej ogranicza wielkości dopłat eksportowych do zbóż,
- WPR w eksporcie zbóż poza UE, po przekroczeniu limitów danego okresu, stosuje nakaz przetargów otwartych z kryterium cenowym z ograniczonym wsparciem finansowym; w ten sposób stabilizując cenę wewnątrz UE. W ostatnim okresie światowe ceny zbóż zbliżone są z unijnymi i nie zachodzi potrzeba stosowania tego instrumentu,
- polscy eksporterzy w ograniczonym zakresie korzystają z dopłat eksportowych do zbóż, a ostatnio stosuje się je tylko do pszenicy. Stosowane kiedyś u nas dopłaty do kukurydzy poskutkowały zwiększeniem powierzchni jej uprawy oraz w plonowaniu i zbiorach.
Instrumenty wsparcia produkcji i handlu dotyczące wieprzowiny: - regulacja WPR, wspierająca finansowo magazynowanie wieprzowiny, nie znalazła w Polsce szerszego zastosowania,
- subsydiowanie eksportu wieprzowiny poza obszar UE nie pochłonęło większych kwot, z uwagi na małe ilości jej wyeksportowania, ostatnio całkowicie wstrzymane,
- w ramach WPR UE obowiązuje jednolita taryfa celna w eksporcie do krajów trzecich.
Wspólna Polityka Rolna wobec producentów świń od lat stosuje marginalne wsparcie finansowe. Nawet pośrednie instrumenty, jak proprodukcyjne wsparcie uprawy i sprzedaży zbóż, są już minimalizowane w postaci ograniczenia limitu eksportu poza UE tylko do pszenicy i tylko do wolumenu 3 mln ton, z czego wyłączona jest zupełnie pszenica
durum.
W obecnych zapisach nie odnotowano propozycji nowych narzędzi czy instrumentów wsparcia hodowców ani producentów trzody chlewnej.
Źrodło: Strategia odbudowy i rozwoju produkcji trzody chlewnej w Polsce do roku 2030, Warszawa 2013
Redakcja AgroNews, fot. sxc.hu
