Przepiórki sprowadzono do Polski na początku lat 60-tych. Najpopularniejszą jest przepiórka japońska, która pochodzi od azjatyckiej, udomowionej przez Chińczyków. Przepiórki japońskie rozpoczynają nieśność w 6-7 tygodniu życia. Rocznie znoszą do 300 jaj. W chowie fermowym uzyskuje się wysoką nieśność, co wymusza częstszą wymianę stada podstawowego i umożliwia wysoką nieśność w skali roku. Samice są większe i uzyskują 140-150 g, samce 120-130 g masy ciała. Drugą najpopularniejszą rasą jest przepiórka mięsna Faraon. Przepiórki rasy Faraon wyhodowano w USA. Dorosłe samice osiągają do 280 g, a samce do 180 g. Brojlery ubija się w 6 tygodniu życia. Mięśnie piersiowe stanowią około 30% masy tuszki tych ptaków. Rocznie można przeprowadzić 8-10 rzutów brojlerów. Jest jednak problem z funkcjonowaniem ubojni specjalistycznych dla uboju tego gatunku drobiu.
Wymagania zootechniczne
Pomieszczenia przeznaczone do chowu przepiórek muszą spełniać określone wymagania zootechniczne. Powinny posiadać sprawną wentylację, oświetlenie, a wychowalnie powinny być wyposażone w dodatkowe źródła grzewcze. Wymiana powietrza powinna następować 8 razy w ciągu doby, lecz łagodnie, gdyż ptaki te są bardzo wrażliwe na przeciągi. Najwyższe wymagania cieplne mają pisklęta. Równomierne ich rozmieszczenie w pomieszczeniu wskazuje na optymalną temperaturę w środowisku.
W zależności od celu chowu przepiórki utrzymywane są w określonych pomieszczeniach. Nioski chowane są w klatkach. Na 1 m2 można utrzymywać do 40 ptaków. Wysokość klatki powinna wynosić od 20-25 cm, a ściany z siatki drucianej o rozmiarach oczek 1-1,3 cm lub z prętów rozstawionych do 1,3 cm. Poidła mogą być umieszczone w klatce, jak i na zewnątrz, natomiast karmidła poza klatką z możliwością pobierania paszy przez otwory w klatce. Zapobiega to stracie paszy. Chów klatkowy umożliwia utrzymanie dużej obsady ptaków, zmechanizowanie zbioru jaj i usuwanie obornika. Przy wychowie młodych przepiórek wykorzystać należy ruszt podłogowy. Pod rusztem powinna znajdować się wysuwana taca nawozowa względnie taśma.
Wilgotność powietrza powinna wynosić od 60-75%. Zbyt niska wilgotność sprawia, że ptaki pobierają więcej wody celem wyrównywania jej ubytków w organizmie. Natomiast za wysoka wpływa na rozwój mikroorganizmów chorobotwórczych. Zapotrzebowanie na światło jest zmienne w zależności od okresu fizjologicznego ptaków. Przez pierwsze 2 tygodnie życia, kiedy przepiórki mają szybką przemianę materii i wymagany jest stały dostęp do paszy oświetlenie winno być całodobowe. Do 7 tygodnia życia dzień świetlny skraca się, po czym stopniowo wydłuża w celu uzyskania optymalnej nieśności.
Jaja wylęgowe powinny być przechowywane w ciemności maksymalnie do 7 dni w temperaturze 14-16 oC, przy wilgotności ok. 65%. Przed nałożeniem do inkubatora są prześwietlane i brakowane w celu odrzucenia nie nadających się do lęgu. Długość inkubacji trwa 17-18 dni. W komorze lęgowej jaja znajdują się 14 dni w temperaturze 37,2-37,8 oC, przy wilgotności 69-70%. Na 3-4 dni przed wylęgiem jaja przekładane są do komory klujnikowej. W tym okresie wymagane jest zwiększenie wilgotności do 75-90%. Pisklęta wyjmowane są z inkubatora 24-48 godz. od wyklucia pierwszych piskląt. Po czym pisklęta umieszcza się w wychowalni pod dodatkowym źródłem ciepła. Jednocześnie przeprowadza się selekcję piskląt i usuwa te z wadami, zwracając uwagę na ich ruchliwość i zagojenie pępowiny.
Żywienie przepiórek
Jednodniowe pisklęta ważą 6 g i podwajają swoją masę ciała już w 2 dobie życia. Po wyjęciu piskląt z aparatu wylęgowego i przeniesieniu do przygotowanej wychowalni pierwszą czynnością jest podanie im letniej wody i mieszanki paszowej. Pisklęta należy obserwować i ewentualnie przyuczać do picia wody przez pochylenie dzióbkiem w kierunku poidła. Poidełka powinny być poza zasięgiem promiennika, aby nie było zbyt dużego parowania i za ciepłej wody. Pisklęta z reguły żywi się mieszankami pełnoporcjowymi ad libitum (do woli). Najwyższe wymagania względem składników pokarmowych w okresie odchowu przepiórek przypadają na okres pierwszego tygodnia życia (28% białka i 3000 kcal w 1 kg mieszanki).
Żywienie ptaków rzeźnych musi być zgodne z zapotrzebowaniem przy uwzględnieniu płci i masy ciała. Inaczej żywi się wybrakowane dorosłe przepiórki, które przeznacza się do tuczu. Celem tuczu jest zwiększenie masy ciała poprzez wzrost udziału tłuszczu podskórnego i sadełkowego. Tucz taki trwa od 2 do 3 tygodni. Jedynymi stosowanymi paszami mogą być śruty zbożowe z kukurydzy i pszenicy. Wartości stosowanych pasz w żywieniu przepiórek zbliżone są do wymagań jakie mają indyki w okresie odchowu i bażanty w okresie nieśności.
Źródło: Kujawsko-Pomorski Ośrodek Doradztwa Rolniczego, www.kpodr.pl, fot. sxc.hu
