Krajowy Związek Pracodawców Producentów Trzody Chlewnej pismem z dnia 6.06.2018 r. znak KZ/2018-154 zwracał się z prośbą o interpretację przepisów dotyczących kwestii zmian pozwoleń zintegrowanych (odbywających się w drugiej połowie 2018 r.,) dla podmiotów prowadzących chów i hodowlę trzody chlewnej wynikających z wprowadzenia Konkluzji BAT dla branży.
Niektóre organy właściwe do zmiany pozwolenia zintegrowanego stały na stanowisku, iż wytwarzana na fermie gnojowica lub obornik, powinny być kwalifikowane jako odpad, jeżeli gnojowica/obornik z tej fermy kierowana jest do biogazowni rolniczej, jako podstawę prawną takiej kwalifikacji organy podawały art. 2 pkt.9 ustawy o odpadach uważając, że gnojowica/obornik wytwarzany na fermie powinien być zakwalifikowany jako odpad o kodzie odchody zwierzęce 02 01 06. Takie podejście zdaniem hodowców trzody chlewnej było niezgodne z wyłączeniem odchodów zwierzęcych zawartym w art. 2 pkt. 6 litera a. Według prowadzących instalacje do chowu i hodowli trzody gnojowica/obornik stanowią biomasę wykorzystywaną w rolnictwie do produkcji energii z takiej biomasy.
Obecnie temat interpretacji tego przepisu wrócił i jest związany z wprowadzeniem ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. o zmianie ustawy o odpadach oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1592 z późn. zm.) a co się z tym wiąże koniecznością zmian wszystkich pozwoleń na przetwarzanie i zbieranie odpadów w kontekście ich dostosowania do nowych wymogów prawa. W związku z tymi zmianami zgodnie z art. 41 a ust. 1 zezwolenia na przetwarzanie odpadów oraz pozwolenia na wytwarzanie odpadów uwzględniające zbieranie lub przetwarzanie odpadów są wydawane po przeprowadzeniu przez wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska (dalej WIOŚ). Zmiany, które weszły w życie w dniu 5 września 2018 r. spowodowały, że biogazownie rolnicze posiadające pozwolenia na przetwarzanie odpadów w biogazowni, zostały zobowiązane do zmiany posiadanych pozwoleń oraz zostały poddane niejednokrotnie po raz pierwszy kontroli WIOŚ.
Ponieważ dotychczas biogazownie rolnicze nie były poddawane planowym czy też okresowym kontrolom WIOŚ, branża jest organom kontrolnym mało znana. Biogazownie rolnicze działają na styku prawa UE (w szczególności rozporządzenia 1069/2009 określającego przepisy sanitarne dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi, i uchylającego rozporządzenie (WE) nr 1774/2002) i polskiego. Ponieważ przepisy rozporządzenia podstawowego dla biogazowni 1069/2009 dotyczą przepisów weterynaryjnych są mało znane i nierozumiane, w wielu przypadkach w ramach kontroli WIOŚ, prowadzącym biogazownie rolnicze zostały wykazane naruszenia w postaci:
- braku posiadania pozwolenia na przetwarzanie odpadu o kodzie odchody zwierzęce 02 01 06, pomimo, iż prowadzący instalację przyjmują gnojowicę/obornik do biogazowni jako produkt uboczny pochodzenia zwierzęcego (dalej UPPZ) zgodnie z brzmieniem art. 2 pkt. 6 litera a, w oparciu o dokument handlowy i zgodnie z rozporządzeniem 1069/2019 mają zatwierdzone biogazownie jako zakład nadzorowany przez Powiatowego Lekarza Weterynarii,
- nie prowadzenia kart przekazania odpadów i braku posiadania kart ewidencji odpadu o kodzie odchody zwierzęce 02 01 06.
Powoduje to szereg utrudnień dla prowadzących biogazownie rolnicze, bowiem nie mogą one skutecznie uzyskać zmian pozwoleń, muszą odwoływać się od zarządzeń pokontrolnych w celu dochodzenia swoich praw, zabiera to czas zarówno urzędnikom państwowym jak i prowadzącym instalacje.
Źródło: http://www.kzp-ptch.pl/
