Krajowa Rada Izb Rolniczych (KRIR) wystąpiła do Ministerstwa Rolnictwa z prośbą o wyjaśnienie definicji trwałych użytków zielonych, szczególnie w kontekście ich klasyfikacji oraz wymogów unijnych i krajowych. Ministerstwo przekazało szczegółowe informacje, które mogą mieć istotne znaczenie dla rolników.
Unijna definicja trwałych użytków zielonych
Zgodnie z art. 4 ust. 3 lit. c rozporządzenia (UE) nr 2021/2115, trwałe użytki zielone to grunty wykorzystywane do uprawy traw lub innych zielnych roślin pastewnych, które przez co najmniej pięć lat nie podlegały zmianowaniu upraw. Dodatkowo, państwa członkowskie mogą zdecydować, że w tym okresie grunt nie może być zaorywany, uprawiany ani ponownie obsiewany innymi roślinami pastewnymi.
Wytyczne w polskich przepisach
Ministerstwo zaznaczyło, że definicja trwałych użytków zielonych została wprost wdrożona do polskiego prawa, a dokładnie w art. 2 pkt 29 ustawy o Planie Strategicznym dla Wspólnej Polityki Rolnej. W Polsce grunt nie traci swojego statusu trwałego użytku zielonego, jeśli następuje ponowny wysiew traw lub roślin pastewnych, pod warunkiem, że nie są one uprawiane w siewie czystym.
Zasady klasyfikacji gruntów według Ministerstwa
Ministerstwo wyjaśniło, że jeśli przez okres pięciu lat na gruncie ornym wysiewane były mieszanki traw, zarówno jednoroczne, jak i wieloletnie, grunt automatycznie uzyskuje status trwałego użytku zielonego. Jednakże, gdy na gruncie ornym uprawiane były wyłącznie trawy w siewie czystym, nie dochodzi do zmiany jego klasyfikacji.
Znaczenie interpretacji dla rolników
Interpretacja Ministerstwa ma duże znaczenie dla rolników, którzy wnioskują o płatności bezpośrednie lub realizują zobowiązania w ramach programów rolno-środowiskowych. Od właściwej klasyfikacji gruntów zależą obowiązki beneficjentów, a także możliwości korzystania ze wsparcia finansowego.
