W Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej opublikowane zostało rozporządzenie Komisji (WE) nr 1232/2009 z dnia 15 grudnia 2009 r. rejestrujące w rejestrze chronionych nazw pochodzenia i chronionych oznaczeń geograficznych nazwę (Wiśnia nadwiślanka (ChNP)).
Wiśnia nadwiślanka to owoc lokalnej odroślowej wiśni sokowej, która została zaaklimatyzowana do warunków pasa nadwiślańskiego charakteryzującym się wapiennym lub wapienno-gliniastym podłożem. Obszar uprawy wiśni nadwiślanki obejmuje gminy: Ożarów, Tarłów, Annopol, Lipsko, Sienno, Solec nad Wisłą. W przeszłości znana również była pod nazwą „słupska”, „słupianka” lub „słupiec” od nazwy miejscowości Słupia Nadbrzeżna, w której po raz pierwszy na początku XX wieku pojawiły się pierwsze jej nasadzenia. Najdynamiczniejszy rozwój uprawy nastąpił w okresie międzywojennym pod wpływem dużego zainteresowania kupców wiśnią nadwiślanką. Duże tempo powstawania nowych nasadzeń było jednak limitowane liczbą odrostów korzeniowych, ponieważ stanowiło to jedyny sposób rozmnażania tej wiśni. Zwiększający się areał nasadzeń zmuszał producentów do nowych kanałów dystrybucji. Jednym z nich okazała się droga wodna, którą statkiem regularnie kursującym na trasie Warszawa – Sandomierz, owoce były transportowane do Warszawy. Owoce cieszyły się i nadal cieszą powodzeniem zarówno w konsumpcji owoców świeżych, jak i w przetwórstwie.
Połączenie wpływu występujących tu gleb i bliskości rzeki pozwala nie tylko na wzrost i kwitnienie, ale również uzyskanie wysokiego stopnia wiązania owoców o najwyższej jakości oraz specyficznych właściwościach. Wiśnię nadwiślankę wyróżniają w szczególności owoce wyraźnie mniejsze od odmian uprawnych, bardzo intensywna barwa soku oraz wysoka kwasowość. Ponadto, w zagłębieniu szypułkowym wiśni nadwiślanki po oderwaniu szypułki (szczególnie w pierwszych tygodniach zbioru) powstaje niewielki wyciek soku, który zamienia się w galaretkę zapobiegającą dalszemu wyciekowi, przedłużając tym samym trwałość owoców w porównaniu z odmianami szlachetnymi.
Źródło: Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi, www.minrol.gov.pl, fot. sxc.hu
