Francja, Belgia, Włochy i Holandia – te cztery państwa są największym producentem szalotki w Europie.
W Polsce zainteresowanie tą rośliną jest coraz większe, sprzyja temu niewątpliwie dostępność materiału siewnego i cebul rozmnożeniowych. Szalotka była od dawna uprawiana na terenie naszego kraju, jednak dotychczas traktowana była jako uprawa amatorska.
Cebula szalotka pochodzi z południowo-zachodniej Azji, jest rośliną trwałą, uprawianą głównie na Bliskim Wschodzie oraz w Europie. Tworzy gniazda cebul jajowatych, szarofioletowych. Spożywa się świeże cebule jako dodatek do potraw. Cebula szalotka udaje się na glebach żyznych, bogatych w próchnicę i składniki pokarmowe. Szalotkę rozmnaża się wegetatywnie. Plon z 1 ha to ok. 10–20 t.
Zalecenia uprawowe Bejo Zaden Poland
Gleba
Do uprawy szalotki gleba powinna być przepuszczalna o dobrej strukturze. Wymagania glebowe ma zbliżone do cebuli. Na glebach o wysokiej zawartości próchnicy zbyt duży poziom azotu powoduje jaśniejsze zabarwienie łusek oraz purpurowe zabarwienie miąższu.
Nawożenie
Nawożenie mineralne należy stosować w oparciu o analizę gleby, uzależniając dawki od zasobności gleby. Generalnie nawożenie jest analogiczne jak w przypadku produkcji cebuli z jednym bardzo ważnym wyjątkiem. Nawożenie azotowe musi być 40–50% mniejsze, aby nie powodować zbyt bujnego wzrostu części nadziemnej i zwiększonego porażenia przez grzyby. Mniejsze dawki azotu wpływają również korzystnie na grubość okrywy cebuli i zmniejszają straty podczas przechowywania.
Przeciętnie polecamy zastosować:
- 60 kg N/ha
- 100 kg P2O5/ha
- 240 kg K2O/ha.
- 15 kg siarczanu magnezowego (rozpuścić w 500 l wody, zastosować przez oprysk pola przed uprawą)
Siew
Nasiona wysiewa się w połowie kwietnia w ilości 1 750 000–2 500 000 nasion/ha na głębokość 1,5–2,5 cm. Systemy siewu mogą być takie same jak cebuli. Wskazane jest nawadnianie zarówno po siewie, jak i podczas uprawy. Ze względu na to, że nasiona szalotki są znacznie droższe od cebuli zwyczajnej, wskazana byłaby produkcja z rozsady. Można do tego celu użyć multiplatów 2 x 2 cm. Przygotowanie rozsady np. w tunelu foliowym trwa ok. 50 dni.
Typy szalotki i odmiany
Pomimo kosztu nasion, uprawa z bezpośredniego wysiewu zdobywa coraz większą popularność. Upraszcza to znakomicie agrotechnikę, obniża koszty produkcji, jak również pozwala na uniknięcie wielu chorób przenoszonych podczas uprawy z cebulek (nicienie, wirusy, mączniak rzekomy). Firma Bejo Zaden poleca do uprawy z nasion kilka typów i odmian szalotki przeznaczonych w zależności od wymagań rynku do uprawy w różnych rejonach świata. W krajach Dalekiego Wschodu bardzo popularne są odmiany ostre mające ciemnobrązową lub brązowo-fioletową barwę łusek. We Francji i innych krajach Europy uprawia się jednak głównie odmiany o łagodnym lub lekko pikantnym smaku. Odmiany łagodne mają żółto-słomkową barwę łusek, natomiast te o jasnobrązowych łuskach są lekko pikantne. Do uprawy w warunkach polskich (długi dzień latem) nadają się doskonale następujące odmiany:
Bonilla F1 – mieszańcowa odmiana o łagodnym smaku, bardzo plenna, średnio późna o żółtych, dobrze przylegających łuskach. Dojrzewa po ok. 85–90 dniach od wysiewu. Posiada bardzo wysoką zawartość suchej masy, a w porę zebrana i odpowiednio dosuszona może być przeznaczona do bardzo długiego przechowania.
Ambition F1 – bardzo plenna odmiana o czerwonobrązowych, mocnych łuskach i ostrym smaku. Cebule kuliste do lekko owalnych, bardzo wyrównane. Nadaje się do długiego przechowania i może być używana w tym czasie podobnie jak czosnek jako doskonała przyprawa w kuchni.
Źródło:
Piotr Budziński, Kujawsko-Pomorski Ośrodek Doradztwa Rolniczego, www.kpodr.pl, fot. sxc.hu
