Kukurydza to najważniejsze zboże paszowe na świecie, stanowiące podstawę w żywieniu drobiu i świń. Powierzchnia uprawy tej rośliny na ziarno z roku na rok zwiększa się między innymi dlatego, że zawiera ona najwyższą wartość energetyczną spośród wszystkich rodzajów zbóż. Wynika to z dużej zawartości skrobi i tłuszczu oraz małej ilości włókna. Ponadto strawność ziarna kukurydzy szacuje się powyżej 85%.
Hodowcy trzody chlewnej coraz częściej stosują w żywieniu kukurydzę. Podstawową paszą dla zwierząt żywionych kukurydzą jest jej ziarno, które po zbiorze dosusza się.
Poniżej przedstawię wnioski z badań porównawczych efektywności żywienia z zastosowaniem kukurydzy i jęczmienia.
- Ziarno kukurydzy charakteryzuje się mniejszą zawartością i lepszą strawnością poszczególnych frakcji włókna pokarmowego.
- Uzyskano lepsze efekty produkcyjne tuczników karmionych ziarnem kukurydzy, ponieważ w porównaniu z jęczmieniem ma ono mniejszą ilość trudnostrawnych frakcji włókna pokarmowego.
- Zastępując ziarno jęczmienia ziarnem kukurydzy w mieszankach dla tuczników, możemy się spodziewać wzrostu zawartości energii metabolicznej w tych mieszankach oraz poprawy wartości tucznej i mięsnej zwierząt.
Kukurydza nie należy do pasz o dużej zawartości białka, dlatego jest materiałem dobrze zakiszającym się. W praktyce coraz częściej stosuje się kiszonkę z całych roślin kukurydzy, CCM (corn-cob-mix, czyli kiszonka z rozdrobnionych kolb) i kiszone wilgotne ziarno.
Dlaczego warto sporządzać kiszonki z kukurydzy?
Kukurydza to jedyne zboże, które w klimacie Polski wymaga po zbiorze intensywnego suszenia. Koszty suszenia ziarna są duże, nawet 4-5 krotnie wyższe w porównaniu z kiszeniem. Produkując kiszonki rolnicy mogą w dużym stopniu zmniejszyć nakłady produkcji związane z suszeniem ziarna. Ziarno kisimy w silosach lub foliowych rękawach po uprzednim jego rozdrobnieniu. W celu uzyskania dobrej jakości kiszonego ziarna kukurydzy (unikanie zagrzewania, rozwoju grzybów, pleśni, mikotoksyn) zaleca się stosowanie konserwantów biologicznych lub chemicznych, które produkują bądź zawierają kwas propionowy. Kwas ten obniża pH i w ten sposób ogranicza wystąpienie pleśni zarodników drożdży, oraz ogranicza wystąpienie wtórnej fermentacji po otwarciu silosu lub rękawa foliowego.
Kiszone ziarno kukurydzy (KZK) to dobry komponent stosowany w mieszankach żywieniowych dla bydła, krów mlecznych i trzody chlewnej. W Europie Zachodniej, jak i w ostatnim czasie w Polsce wzrasta zainteresowanie tą paszą. Również w naszym kraju przeprowadza się badania nad wpływem kiszonego ziarna kukurydzy na przyrosty dzienne świń i jakość mięsa wieprzowego. Także w województwie kujawsko-pomorskim od 23 maja do 23 sierpnia 2005 r. przeprowadzono doświadczenie w gospodarstwie hodowli zarodowej trzody chlewnej Anny i Marka Obryków z Łowina. Badania dotyczyły przyrostów dziennych i jakości mięsa tuczników żywionych mieszanką z udziałem kiszonego ziarna kukurydzy. Tucz zwierząt rozpoczął się w momencie osiągnięcia przez nie średniej masy ciała 32 kg i podzielono go na dwa okresy żywieniowe: I 30-70 kg, II 70-110 kg.
Zalecane dawki kiszonego ziarna kukurydzy w mieszankach paszowych kształtowały się na poziomie:
- 0,5-1,0 kg/dzień dla warchlaków,
- 1,0-3,0 kg/dzień w grupie tuczników.
Zwierzęta po osiągnięciu masy ciała 110 kg ubijano.
Na podstawie opisanego doświadczenia można stwierdzić, że świnie żywione mieszanką z zastosowaniem kiszonej kukurydzy, jak i bez jej udziału uzyskały zbliżone przyrosty dzienne, na dobrym poziomie. Zastosowanie mieszanek z KZK zmniejsza pylistość paszy, co wpływa na poprawę warunków środowiskowych. KZK w paszy obniża jej pH korzystnie działając na strawność i ograniczając rozwój niepożądanej flory bakteryjnej przewodu pokarmowego. Najważniejszą zaletą kiszonego ziarna kukurydzy jest obniżenie kosztów żywienia zwierząt.
Źródło: Joanna Obryk, Kujawsko-Pomorski Ośrodek Doradztwa Rolniczego, www.kpodr.pl, fot.sxc.hu
