Jaką odporność ogniową mają ścianki działowe? Jak czytamy na www.budnet.pl, "w odniesieniu do wielu elementów budynku, w zależności od jego klasy odporności pożarowej, określonej kategorii zagrożenia ludzi, obciążenia ogniowego oraz funkcji, którą dany element pełni, stawiane są wymagania w zakresie odporności ogniowej. Również ścianki działowe, obliczone jedynie na przenoszone własnego ciężaru, muszą spełniać normy izolacyjności akustycznej i bezpieczeństwa pożarowego.
O ile powszechnie znane jest zastosowanie wełny mineralnej zwiększające izolacyjność akustyczną lekkich przegród, to bezpieczeństwo pożarowe pomieszczeń rozdzielonych takimi ściankami – szczególnie w budynkach mieszkalnych – nie jest w pełni doceniane. Lepiej przedstawia się sytuacja z wykorzystaniem właściwych materiałów izolacyjnych w zabudowie wewnętrznej w budynkach użyteczności publicznej, regulują to ostre przepisy bezpieczeństwa, a nadzór budowlany oraz Państwowa Straż Pożarna kontrolują stan bezpieczeństwa dróg ewakuacyjnych, korytarzy i pomieszczeń, w których może być zagrożone życie przebywających w nich osób.
Podstawowe materiały ściany pożarowej
Warto pamiętać, że poszczególne elementy budowlane powinny być tak dobierane, aby ich odporność ogniowa była zgodna z wymaganiami zawartymi w odpowiednich przepisach prawnych. Konstrukcję nośną ściany wewnętrznej można oprzeć na szkielecie drewnianym z cienkoprzekrojowych krawędziaków, stosowanych w budynkach szkieletowych (wood-frame building) lub z profili stalowych ocynowanych o grubości 0,6 mm, stanowiących element systemu suchej zabudowy.
Do obłożenia ścian w obu przypadkach należy stosować płytę gipsowo-kartonową ogniochronną (GKF) o grubości co najmniej 12,5 mm. Ważną rolę w tworzeniu odporności ogniowej przegrody stanowi wypełnienie z wełny mineralnej – skalnej lub szklanej. W ścianach powyżej 3 metrów, można stosować pionowe podparcie wełny.
Podstawowym warunkiem stosowania wełny mineralnej w lekkich ściankach działowych jest jej temperatura topnienia, która wynosi około 1000 stopni C. Materiały izolacyjne z wełny mineralnej są całkowicie niepalne. Należą dla euroklasy A1 i A2. Dla porównania w skali od A1 do F materiały piankowe zaliczone są do klasy D lub E.
Wełnę wkłada się do wewnątrz ściany na wcisk. Szerokość pasa wełny musi być minimum o 1 cm większa od odległości pomiędzy pionowymi elementami konstrukcji nośnej ściany. Korzystne jest układanie dwuwarstwowe z przesuniętymi stykami co eliminuje ewentualne powstanie mostków termicznych. Wskazane jest, aby jej gęstość była większa lub równa 30kg/m3.
Dla uszczelnienia ogniowego ściany po obwodzie, należy stosować materiały niepalne. Kiedy szczelina jest mniejsza niż 5 mm, dopuszcza się użycie uszczelnień z materiałów palnych (np. systemowa piankowa samoprzylepna taśma akustyczna). W tym wypadku szczelina musi być dodatkowo zapełniona odpowiednią masą szpachlową gipsowa, warstwą równą grubości opłytowania. Można nie szpachlować styku, kiedy opłytowanie całą swoją grubością w pełni zakryje szczelinę.
Odporność ogniowa ściany wzrasta z grubością poszycia z płyt GKF a także może równolegle wraz ze wzrostem gęstości lub grubości warstwy wełny (np. wełna 100 kg/m3 grubości 40 mm, ogniowo jest równa wełnie 50kg/m3 grubości 50 mm, a dwie poprzednie odpowiadają wełnie 30kg/m3 grubości 80 mm).
Klasyfikacje ogniowe ścian pożarowych z wypełnieniem z wełny mineralnej
Według klasyfikacji ogniowych wykonanych w Zakładzie Badań Ogniowych ITB Warszawa, dla ścian działowych – pożarowych, możliwe są różne rozwiązania techniczne dające różne klasy odporności od F-1 (EI60 do F-2 (EI120).
Producenci systemów suchej zabudowy zalecają użycie różnych rodzajów wełny mineralnej (kamiennej lub szklanej) w zależności od przyjętych w systemie i zgłoszonych do aprobaty. Odporności F-1(EI60) ściany zbudowanej w systemie suchej zabudowy, z wykorzystaniem płyt g-k GKF, o grubości 12,5 mm można uzyskać używając wypełnienia z wełny mineralnej o gęstości przynajmniej 35kg/m3 i minimalnej grubości 50 mm. Odporność ogniową F-2 (EI120) ściany zbudowanej w systemie suchej zabudowy, można uzyskać zwiększając dwukrotnie grubość okładzin z płyt g-k GKF, przy zachowaniu tej samje grubości wypełnienia z wełny mineralnej (o gęstości przynajmniej 35kg/m3 i minimalnej grubości 50 mm). Użycie do wypełnienia wełny mineralnej o grubości 100 mm i gęstości 35kg/m3 pozwoli na uzyskanie odporności ogniowej ścianki działowej na poziomie F-1,5 (El90).
Przejścia instalacji przez ścianę pożarową.
Zaletą użycia w ściankach działowych jako wypełnienia wełny mineralnej jest łatwość prowadzenia wewnątrz ścianki instalacji elektrycznej. Wełna łatwo poddaje się i tworzy wolna przestrzeń na kable elektryczne. Podobnie z osadzaniem puszek elektrycznych w ścianie pożarowej. Należy pamiętać, że puszki elektryczne pod gniazda wtykowe, włączniki, rozdzielacze można wbudowywać w dowolnym miejscu ściany pożarowej, oprócz sytuowania dwóch gniazd po obu stronach bezpośrednio naprzeciw siebie. Dopuszczalne jest prowadzenie w ścianie pojedynczych przewodów elektrycznych. Powstałe przy tym otworki uszczelnić zaprawą gipsową.
Oceny pożarowej projektowanych elementów suchej zabudowy dokonuje się przede wszystkim pod katem reakcji jego elementów (konstrukcja stalowa, wieszaki, płyty g-k, wełna mineralna) na potencjalny ogień. Podstawowymi elementami oceny jest zastosowanie materiałów niepalnych i uniemożliwiających kapanie i odpadanie oraz rozszczelnienie konstrukcji. Wymagania materiałowe określają normy i badania prowadzone przez Instytut Techniki Budowlanej.
Stopień rozprzestrzeniania się ognia umownie klasyfikuje się z uwagi na zachowanie próbki elementu budowlanego w znormalizowanych warunkach, uwzględniając rozprzestrzenianie się płomienia na powierzchni próbki lub w jej wnętrzu, bezpłomieniowe spalanie lub rozkład termiczny materiału". Odporność ogniowa, nawet ścianek działowych jest bardzo istotna.
Redakcja AgroNews
fot. sxc.hu
