Branża mięsna powoli staje na nogi

Ostatnie dwa lata były dla branży trudne – informuje Wiesław Różański, prezes UPEMI.

Po zapaści z 2014 r. spowodowanej wirusem ASF, wstrzymaniem eksportu mięsa wieprzowego na wiele rynków, a także wprowadzeniem rosyjskiego embarga na unijną żywność, branża mięsna powoli staje na nogi.

Ubiegły rok upłynął pod znakiem zmian w strategii działania branży, która zaczęła intensywniej się promować i szukać nowych rynków zbytu, co dało już pozytywne efekty. Wzrósł znacząco eksport na rynki krajów unijnych. Na przykład do Włoch – o 26%, Niemiec – o 16%, Wielkiej Brytanii – ponad 80%. Niestety w dalszym ciągu zamknięte pozostają rynki, tj. chiński czy południowokoreański. Eksport mięsa wieprzowego z Polski na tzw. rynki trzecie spadł o ponad 40%. Mimo to eksport wieprzowiny w całym 2015 r. szacuje się na poziomie ok. 640 tys. ton w porównaniu do 625 tys. ton w 2014 r.

Według prognoz Komisji Europejskiej w najbliższych dwóch latach obniży się dynamika wzrostu produkcji mięsa wieprzowego w Unii, a prognozowany wzrost w 2016 i 2017 r. wyniesie ok. 0,7% w stosunku do 3,6% wzrostu w 2015 r. Do spowolnienia przyczynią się czynniki związane z ochroną środowiska i spadkiem spożycia. Dla dalszego rozwoju sektora kluczowe znaczenie będzie miał eksport na rynki trzecie. Niezależnie od tego, że dynamika będzie mniejsza to realizacja tej prognozy oznaczać będzie utrzymanie produkcji wieprzowiny na wysokim poziomie (23,3 mln t). Na wzrost produkcji w UE korzystnie wpływać będzie eksport. Komisja oczekuje, że w 2016 i 2017 r. wzrośnie on odpowiednio o 3 i 5% przy jednoczesnym spadku importu o 4 i 1%. Tendencji wzrostowych nie wykazywać będzie konsumpcja wewnątrzunijna. Spożycie per capita w 2016 i 2017 r. analitycy szacują na poziomie 32,2 kg/os. i będzie ono o 1% niższe niż w 2015 r.

Patrząc z perspektywy krajowej branża wieprzowa w 2016 r. powinna poprawić polski eksport do innych państwa świata i tam zwiększyć wysiłki promocyjne, nie zaniedbując jednocześnie rynków unijnych, które są dla nas najważniejsze.

Perspektywiczne pod względem wzrostu konsumpcji rynki można zaobserwować w Azji i Afryce Subsaharyjskiej. Ważną rolę według KE pełnić będą w najbliższych latach Chiny, gdzie popyt importowy na wieprzowinę powinien wzrosnąć dwukrotnie. Analitycy szacują, że do 2025 r. zapotrzebowanie na import surowca wieprzowego do Chin zwiększy się o 650 tys. ton. Będzie to oczywiście częściowo związane z przekierowaniem handlu z Hongkongu.

Według prognoz wieprzowina będzie się cieszyć rosnącym zainteresowaniem na rynkach wschodnich, w tym głównie w Rosji. Dla WNP ważnymi odbiorcami surowca pozostawać będą: Japonia, Korea Południowa, kraje bałkańskie oraz Filipiny. Ten ostatni partner handlowy, z liczbą ludności na poziomie 100 mln, importuje obecnie ok. 122 tys. ton unijnej wieprzowiny. Eksport na ten rynek pozostanie zapewne na podobnym poziomie.

Opierając się na danych dotyczących wzrostu zapotrzebowania na wieprzowinę na rynkach światowych, analitycy prognozują, że w najbliższym dziesięcioleciu na rynki trzecie powinno trafić 2,6 mln ton unijnej wieprzowiny. Eksport będzie siłą napędową dla sektora wieprzowiny w Unii, szczególnie, że konsumpcja tego gatunku mięsa we Wspólnocie, głównie w „starych” krajach członkowskich, będzie tracić na rzecz rosnącego spożycia drobiu.

UPEMI w swojej strategii promocyjnej ma zaplanowane w 2016 r. wyjazdy na do Korei Południowej, Stanów Zjednoczonych czy Nowej Zelandii, Singapuru i RPA. Planowany jest udział w imprezach targowych, spotkania z importerami i dystrybutorami polskiego mięsa i przetworów. Bardzo obiecująco rozwija się eksport wieprzowiny do USA – Polska jest obecnie trzecim eksporterem na ten rynek, w tym roku wysłaliśmy już ponad 9 tys. ton mięsa. Dobrze rozwija się także eksport do Wietnamu. Spore nadzieje nasi producenci wiążą z rynkiem nowozelandzkim. W roku ubiegłym UE podpisała porozumienie na eksport mięsa wieprzowego do Nowej Zelandii, do której UPEMI wraz z producentami wybiera na targi.

Redakcja AgroNews, fot. dreamstime.com

Źródło: Nowa Wieś Europejska, 131/2016