Zainteresowanie późnymi odmianami wzrasta, gdyż pozwalają one wydłużyć podaż śliwek na rynku o kilka tygodni, a przy umiejętnym przechowaniu owoców odmian najpóźniejszych coraz bardziej realna staje się sytuacja, kiedy krajowe śliwki będą dostępne w sklepach nawet w grudniu. W artykule opisano odmiany śliw o późnej i bardzo późnej porze dojrzewania owoców.
Odmiany późne – wrześniowe
Amers. Tworzy duże, atrakcyjne owoce o masie 50-60 g. Są one bardzo smaczne, a pestka łatwo oddziela się od miąższu. Zdobyły uznanie konsumentów.
Empress. Zainteresowanie odmianą nie słabnie mimo wrażliwości na szarkę, przeciętnego smaku owoców, słabego odchodzenia pestki od miąższu. Jeśli jej drzewa są właściwie pielęgnowane, to można z nich uzyskać owoce o masie ok. 100 g.
Węgierka zwykła. Nie wymaga szerszej prezentacji. W ostatnich latach przeżywa renesans. Chociaż średnia masa owoców wynosi tylko 20-25 g, to są wyśmienite do bezpośredniej konsumpcji, na wszelkiego typu przetwory, susz i śliwowicę. W ostatnim czasie w wyniku prac selekcyjnych prowadzonych w ISiK w Skierniewicach wpisano do rejestru trzy klony węgierki zwykłej o małej podatności na szarkę. Są to: Nectavit, Promis i Tolar i to one są aktualnie polecane do nasadzeń.
President. Odmiana o bordowo-fioletowych owocach. Dorastają do ok. 50 g i dojrzewają w końcu września. Wtedy już zmniejsza się podaż śliwek na rynku, a ceny rosną.
Z odmian perspektywicznych, dojrzewających we wrześniu, mogących w najbliższych latach zyskać na znaczeniu, wymienić należy Jojo, Record, Tophit i Veeblue.
Najważniejszym argumentem przemawiającym za uprawą odmiany Jojo jest jej całkowita odporność na szarkę. Owoce Jojo osiągają masę 40-50 g, są wydłużone, ciemnoniebieskie z jasnym nalotem woskowym. Miąższ zwięzły, średnio soczysty, dość dobrze oddziela się od pestki. Owoce dojrzewają kilka dni po Węgierce Dąbrowickiej, mogą dość długo pozostawać na drzewie, gdyż nie miękną i nie przejrzewają szybko. Nie mają tendencji do przedwczesnego opadania, to znaczy w pierwszej dekadzie września.
Record dojrzewa kilka dni przed odmianą Empress. Owoce mogą dłużej pozostać na drzewie, gdyż nie mają tendencji do przedwczesnego opadania. Dorastają do 60-70 g, są fioletowo- niebieskie, a w pełnej dojrzałości granatowe, pokryte jasnym nalotem. Miąższ złocisty, delikatny, aromatyczny, słodki, bardzo smaczny, od którego pestka oddziela się dość dobrze.
Tophit rodzi owoce ciemnofioletowe o masie 40-50 g, bardzo smaczne. Ich dojrzałość zbiorcza przypada najczęściej w końcu września.
Veeblue. Drzewa produkują nieco większe owoce dojrzewające w tym samym czasie co Tophit. W najbliższej przyszłości odmianę Tophit może zastąpić Tophit Plus. Dojrzewa kilka dni później i tworzy większe owoce – około 65 g.
Odmiany najpóźniejsze – październikowe
Anna Spath. Do niedawna była jedyną odmianą śliwy o tak późnej porze dojrzewania Jednak ze względu na niską plenność i zawodność w plonowaniu jej uprawa w Polsce nie rozpowszechniła się na większą skalę. W ostatnich latach wyhodowano kilka nowych interesujących odmian, których owoce dojrzewają w pierwszej i drugiej dekadzie października.
Vision. W zależności od intensywności plonowania drzew może tworzyć owoce o masie 50-70 g. Są one sercowato wydłużone, fioletowo-niebieskie z różowymi kropkami i intensywnym nalotem. Miąższ średnio smaczny, dobrze odchodzący od pestki.
Bluebell. Na młodych drzewach jej owoce dorastały nawet do 80 g, jednak wraz z upływem czasu i zwiększaniem się liczby zawiązków na pędach, nie były one już tak dorodne. Mimo to odmiana zasługuje na uwagę.
Haganta. Jest interesującą późną odmianą śliw. Ma owoce średniej wielkości, ale ich zaletami są smak i odchodzenie miąższu od pestki.
Elena. Nie tworzy tak dużych owoców jak Bluebell, ale jest jedną z niewielu najpóźniejszych odmian śliw. Owoce dorastają do oko 30 g, są nieco wydłużone i asymetryczne, fioletowo -niebieskie z różowymi przetchlinkami i jasnym nalotem woskowym. Miąższ jest zielonożółty, bardzo smaczny, niecałkowicie odchodzący od pestki.
Presenta. Cenna późna odmiana o owocach osiągających masę 35-40 g. Skórka jest niebieska, w pełnej dojrzałości granatowa z intensywnym nalotem woskowym. Miąższ żółty, bardzo zwarty, dlatego owoce dobrze znoszą długi transport, a także są smaczne, o wysokiej zawartości ekstraktu i charakterystycznym aromacie, doskonałe jako deserowe. Dojrzewają w podobnym czasie co Eleny, ale są większe. Pestka łatwo oddziela się od miąższu.
Małgorzata Kołaczyńska-Janicka
Źródło: Rolniczy Magazyn Elektroniczny, wrzesień 2009, nr 33, www.cbr.edu.pl, fot. morguefile.com
