7 maja, wchodzą w życie nowe wymagania bioasekuracji drobiu, określone w rozporządzeniu MRiRW z dnia 31 marca 2022 r. w sprawie zarządzenia środków związanych z wystąpieniem wysoce zjadliwej grypy ptaków.
Wobec powyższego, we wszystkich gospodarstwach utrzymujących drób:
ZAKAZUJE SIĘ:
- pojenia drobiu wodą ze zbiorników, do których mają dostęp dzikie ptaki,
- wnoszenia i wwożenia na teren gospodarstwa, w którym jest utrzymywany drób, zwłok dzikich ptaków lub tusz ptaków łownych.
NAKAZUJE SIĘ:
- utrzymywanie drobiu w sposób wykluczający jego dostęp do zbiorników wodnych, do których mają dostęp dzikie ptaki,
- zgłaszanie do powiatowego lekarza weterynarii miejsc, w których jest utrzymywany drób lub inne ptaki, z wyłączeniem ptaków utrzymywanych stale w pomieszczeniach mieszkalnych,
- utrzymywanie drobiu, z wyłączeniem kaczek i gęsi, w izolacji od dzikich ptaków,
- przechowywanie paszy i ściółki dla drobiu w sposób zabezpieczający przed kontaktem z gryzoniami i dzikimi ptakami oraz ich odchodami,
- karmienie i pojenie drobiu w zamkniętym pomieszczeniu lub osłoniętym miejscu w sposób zabezpieczający paszę i wodę przed dostępem dzikich ptaków oraz ich odchodami,
- lokalizowanie gniazd dla drobiu wewnątrz budynków,
- powstrzymanie się przez osoby, które w okresie ostatnich 48 godzin uczestniczyły w polowaniu na ptaki łowne, od wykonywania czynności związanych z utrzymywaniem drobiu,
- dokonywanie codziennego przeglądu stad drobiu oraz prowadzenie dokumentacji zawierającej informacje o wystąpieniu objawów klinicznych. Informowanie Inspekcji Weterynaryjnej o wystąpieniu u drobiu: zwiększonej śmiertelności, spadku pobierania paszy i wody, objawów nerwowych (drgawki, skręty szyi, paraliż nóg i skrzydeł lub niezborność ruchów), duszności, sinicy i wybroczyn, biegunki czy nagłego spadku nieśności.
W gospodarstwach utrzymujących drób prowadzących działalność nadzorowaną, ponadto nakazuje się:
- w przypadku wystąpienia zagrożenia epizootycznego, wyposażenie takiego gospodarstwa w maty dezynfekcyjne,
- stosowanie przez osoby wchodzące do budynków, w których jest utrzymywany drób, środków bezpieczeństwa biologicznego tj. odzieży ochronnej, dezynfekcji obuwia,
- odkażanie sprzętów i narzędzi używanych do utrzymywania drobiu przed każdym ich użyciem, a jeżeli są używane wyłącznie w danym budynku – co najmniej raz dziennie,
- prowadzenie i przechowywanie przez rok dokumentacji dotyczącej zakupu, przyjęcia i zużycia środków odkażających, terminu wykonania czynności deratyzacji i dezynfekcji oraz daty padnięcia zwierząt i liczby zwłok padłych zwierząt przekazanych do unieszkodliwienia,
- wdrożenie procedur w zakresie zapobiegania przedostawaniu się dzikiego ptactwa do kurników i miejsc przechowywania paszy i ściółki oraz przeprowadzania deratyzacji i dezynsekcji,
- prowadzenie rejestru środków transportu do przewozu drobiu, jaj, paszy lub produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego wjeżdżających na teren tego gospodarstwa oraz rejestru wejść osób do pomieszczeń, w których jest utrzymywany drób,
- wyposażenie gospodarstwa w kontener do przetrzymywania zwłok padłego drobiu lub wydzielenie w tym gospodarstwie pomieszczenia do tego celu (kontener i to pomieszczenie zabezpiecza się przed dostępem gryzoni, zwierząt domowych i dzikich) – usuwanie padłego drobiu minimum raz dziennie,
- wyposażenie w środki odkażające w ilości umożliwiającej bieżącą dezynfekcję co najmniej przez 7 dni oraz utrzymywanie mat dezynfekcyjnych albo niecek dezynfekcyjnych lub innych urządzeń zapewniających dezynfekcję w stanie zapewniającym skuteczność użytego środka odkażającego,
- utrzymywanie czystości i porządku wokół budynków inwentarskich oraz miejsc, w których są przechowywane pasza i ściółka, w tym regularne wykaszanie roślinności i uprzątanie pozostałości pasz i ściółki,
- wyposażenie gospodarstwa w wydzielone miejsca do składowania środków odkażających, składowania obornika, paszy i ściółki, przetrzymywania produktów leczniczych weterynaryjnych, w których zapewnia się warunki gwarantujące niezmieniony stan tych produktów – zabezpieczone przed dostępem osób nieupoważnionych.
Hodowcy utrzymujący średniorocznie więcej niż 350 sztuk drobiu, zobowiązani są dodatkowo, do posiadania „Planu bioasekuracji”, podobnie jak ma to miejsce w przypadku hodowców trzody chlewnej.
Plan uwzględnia profil produkcji gospodarstwa i powinien obejmować co najmniej:
- ustanowienie stref „czystych” i „brudnych” dla osób wykonujących czynności związane z utrzymywaniem drobiu,
- zaprowadzenie rozwiązań dotyczących wprowadzania na teren gospodarstwa drobiu, ściółki, pasz, materiałów pomocniczych w tym także sprzętów i urządzeń wykorzystywanych w chowie i hodowli drobiu,
- procedury dotyczące czyszczenia i dezynfekcji pomieszczeń, środków transportu i wyposażenia oraz higieny osób wykonujących czynności związanych z utrzymywaniem drobiu,
- procedury w zakresie zwalczania szkodników,
- wprowadzenie rozwiązań mających na celu rozdzielenie poszczególnych stad drobiu utrzymywanych w gospodarstwie oraz uniknięcie bezpośredniego lub pośredniego kontaktu drobiu z produktami ubocznymi pochodzenia zwierzęcego.
Do czasu wejścia w życie ww. rozporządzenia, hodowcy powinni przygotować swoje gospodarstwa do obowiązujących wymagań.
By ujednolicić postępowanie, Wojewódzki Inspektorat Weterynarii w Poznaniu udostępnił przykładowe wzory dokumentów:
- Rejestr dezynfekcji i zużycia środków dezynfekcyjnych.
- Rejestr środków transportu wjeżdżających na teren gospodarstwa.
- Rejestr wejść do pomieszczenia, w którym utrzymywany jest drób.
- Rejestr codziennych przeglądów stada drobiu.
- Program monitorowania i zwalczania gryzoni w gospodarstwie utrzymującym zwierzęta.
Powyższe dokumenty mogą Państwo pobrać klikając w poszczególne odnośniki.
Bioasekuracja to podstawowy sposób ochrony zwierząt przed chorobami zakaźnymi. Bezsprzecznie warto stosować się do wytycznych, ponieważ ich przestrzeganie w bardzo dużym stopniu chroni przed wirusem, a co dalej idzie – przed poniesieniem znaczących strat finansowych przez hodowcę w wyniku zakażenia stada, czasem prowadzących nawet do bankructwa.
Mariola Krusińska, Andrzej Przepióra
WIR
