27 lipca 2011 r. w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej zostało opublikowane rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 733/2011 z dnia 22 lipca 2011 roku rejestrujące w rejestrze chronionych nazw pochodzenia i chronionych oznaczeń geograficznych nazwę kołocz śląski/kołacz śląski (ChOG). Jest to kolejny, po miodzie drahimskim, polski produkt zarejestrowany przez Komisję Europejską jako Chronione Oznaczenie Geograficzne.
Kołocz śląski (kołacz śląski) to prostokątne ciasto o wysokości ok. 3,5 cm, występuje w czterech odmianach ustalonych przez lata tradycji wypieku: bez nadzienia, z nadzieniem serowym, makowym lub jabłkowym. Pokryty jest złocistą posypką z cukrem pudrem, która dzięki zastosowaniu dużej ilości masła charakteryzuje się maślanym zapachem, ma gęstszą konsystencję i jest grubsza w porównaniu do posypek stosowanych w innych rejonach kraju. Kolejną specyficzną cechą, odróżniającą kołocza śląskiego od innych, podobnych wyrobów jest jego kształt, kołacze występujące w innych rejonach Polski są okrągłe.
Cechy specyficzne kołocza śląskiego związane są nie tylko z dawną tradycją i walorami sensorycznymi wypieku, ale również z wciąż żywą na Śląsku symboliką kołacza jako ciasta obrzędowego. Mieszkańcy Śląska, który jest terenem pogranicza, w szczególny sposób są przywiązani do tradycji i dbają o dziedzictwo kulturowe. Tradycja kołocza śląskiego jako pieczywa obrzędowego, szczególnie weselnego, obecna jest na Śląsku od dawnych czasów. Świadczy o tym m. in. legenda jak w zamierzchłych czasach mieszkające w Dolinie Nysy niewielkie skrzaty pokazały sprytnej dziewczynie w jaki sposób piec kołacz, a ona przekazała tę wiedzę innym ludziom zamieszkującym Śląsk.
Obecnie już 29 polskich produktów zostało wpisanych do unijnych rejestrów.
Źródło i fot.: Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi, www.minrol.gov.pl
